[الأَبَد]: الدهر، و جمعه: آباد.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد1 ، صفحه148
أَبَد: هميشه. پيوسته.قاموس قرآن ، جلد1 ، صفحه3
راغب در مفردات گويد: أَبَد زمان مستمرّى است كه قطع نمىشود و در مادّۀ «أَمَد» گويد: أَبَد بمعنى زمان غير محدود است. در اقرب الموارد هست كه: أَبَد ظرف زمان است و براى تأكيد مستقبل مىآيد نه براى دوام و استمرار آن، چنانكه قطّ و البتّه براى تأكيد زمان ماضى است گويند: «ما فعلت قطّ و البتّة و لا أفعله أَبَدَا » بنا بر اين سخن، كلمۀ ابد هميشه معناى ما قبل خود را تأكيد مىكند، بعبارت ديگر تأكيد است نه تأسيس. تدبّر در آيات قرآن مجيد خلاف اين مطلب را مىرساند و ثابت مىكند كه ابد فقط براى تأكيد نيست آياتى هست كه بوسيلۀ «أَبَد» از آنها دوام و هميشگى فهميده مىشود نظير «مٰاكِثِينَ فِيهِ أَبَداً » كهف: 3 «لاٰ تَقُمْ فِيهِ أَبَداً » توبه: 108 «وَ لاٰ أَنْ تَنْكِحُوا أَزْوٰاجَهُ مِنْ بَعْدِهِ أَبَداً » احزاب: 53 و آيات ديگر.قاموس قرآن ، جلد1 ، صفحه3
اَلْأَبَدُ : عبارة عن مدّة الزمان الممتد الذي لا يتجزأ كما يتجرأ الزمان، و ذلك أنه يقال: زمان كذا، و لا يقال: أَبَدُ كذا. و كان حقه ألا يثنى و لا يجمع إذ لا يتصور حصول أَبَدٍ آخر يضم إليه فيثنّى به، لكن قيل: آبَادٌ ، و ذلك على حسب تخصيصه في بعض ما يتناوله، كتخصيص اسم الجنس في بعضه، ثم يثنّى و يجمع، على أنه ذكر بعض الناس أنّ آبَاداً مولّد و ليس من كلام العرب العرباء.مفردات ألفاظ القرآن ، جلد1 ، صفحه59
كلمۀ أبد، زمانى است پيوسته و غير گسسته برخلاف واژۀ زمان كه پيوسته نيست.ترجمه و تحقیق مفردات الفاظ قرآن با تفسیر لغوی و ادبی قرآن ، جلد1 ، صفحه143