سوره
آیه
جزء
صفحه
ترجمه
نمایش براساس مصحف
قرائت
قلم
حفظ

جزء بیست و نهم

سوره قیامه

كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ20
وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ21
وُجُوهࣱ يَوۡمَئِذࣲ نَّاضِرَةٌ22
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةࣱ23
وَوُجُوهࣱ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةࣱ24
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةࣱ25
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ26
وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقࣲ27
وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ28
وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ29
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ30
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ31
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ32
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ33
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ34
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ35
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى36
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةࣰ مِّن مَّنِيࣲّ يُمۡنَىٰ37
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةࣰ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ38
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ39
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ40
V
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينࣱ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡـࣰٔا مَّذۡكُورًا1
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجࣲ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا2
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرࣰا وَإِمَّا كَفُورًا3
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَأَغۡلَٰلࣰا وَسَعِيرًا4
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسࣲ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا5
جزء بیست و نهم
سوره قیامه
كَلَّا بَلۡ تُحِبُّونَ ٱلۡعَاجِلَةَ20
[اينكه مى‌پنداريد قيامتى در كار نيست] اين چنين نيست، بلكه شما عاشق اين‌دنياى زودگذر هستيد20
وَتَذَرُونَ ٱلۡأٓخِرَةَ21
و همواره آخرت را [براى اين عشق بى‌پايه] رها مى‌كنيد21
وُجُوهࣱ يَوۡمَئِذࣲ نَّاضِرَةٌ22
در آن روز چهره‌هايى شاداب است22
إِلَىٰ رَبِّهَا نَاظِرَةࣱ23
[با ديده دل] به پروردگارش نظر مى‌كند23
وَوُجُوهࣱ يَوۡمَئِذِۭ بَاسِرَةࣱ24
و چهره‌هايى عبوس و درهم كشيده است24
تَظُنُّ أَن يُفۡعَلَ بِهَا فَاقِرَةࣱ25
چون يقين دارند كه در معرض عذابى كمرشكن قرار خواهند گرفت25
كَلَّآ إِذَا بَلَغَتِ ٱلتَّرَاقِيَ26
اين چنين نيست [كه مى‌پندارد]، هنگامى كه جان به گلوگاه رسد26
وَقِيلَ مَنۡۜ رَاقࣲ27
و [كسان بيمار] گويند: درمان كنندۀ اين بيمار كيست‌؟27
وَظَنَّ أَنَّهُ ٱلۡفِرَاقُ28
و [بيمار] يقين مى‌كند [كه با رسيدن جان به گلوگاه] زمان جدايى [از دنيا، ثروت، زن و فرزند] فرا رسيده است!28
وَٱلۡتَفَّتِ ٱلسَّاقُ بِٱلسَّاقِ29
و [از سختى جان كندن] ساق به ساق به هم پيچد29
إِلَىٰ رَبِّكَ يَوۡمَئِذٍ ٱلۡمَسَاقُ30
آن روز، روز سوق و مسير به سوى پروردگار توست30
فَلَا صَدَّقَ وَلَا صَلَّىٰ31
[در آن حال فرشتگان مى‌گويند: اين به كام مرگ افتاده] نه [دعوت پيامبر را] باور كرد، و نه نماز خواند31
وَلَٰكِن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ32
بلكه [در ميان اجتماعات] تكذيب كرد و روى گرداند32
ثُمَّ ذَهَبَ إِلَىٰٓ أَهۡلِهِۦ يَتَمَطَّىٰٓ33
سپس متكبرانه و خرامان به سوى كسانش رفت33
أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰ34
[و گويند: با اين وضعى كه دارى، عذاب دوزخ] براى تو شايسته‌تر است، شايسته‌تر!34
ثُمَّ أَوۡلَىٰ لَكَ فَأَوۡلَىٰٓ35
باز هم شايسته‌تر است شايسته‌تر35
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَن يُتۡرَكَ سُدًى36
آيا انسان گمان مى‌كند بيهوده و مهمل [و بدون تكليف و مسئوليت] رها مى‌شود؟!36
أَلَمۡ يَكُ نُطۡفَةࣰ مِّن مَّنِيࣲّ يُمۡنَىٰ37
آيا از نطفه‌اى از منى كه در رحم ريخته مى‌شود نبود؟37
ثُمَّ كَانَ عَلَقَةࣰ فَخَلَقَ فَسَوَّىٰ38
سپس علقه شد و خدا او را آفريد و اندامش را درست و نيكو ساخت38
فَجَعَلَ مِنۡهُ ٱلزَّوۡجَيۡنِ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ39
و از او دو زوج به وجود آورد يكى نر و ديگر ماده39
أَلَيۡسَ ذَٰلِكَ بِقَٰدِرٍ عَلَىٰٓ أَن يُحۡـِۧيَ ٱلۡمَوۡتَىٰ40
آيا چنين نيرومند آگاهى توانا نيست كه مردگان را زنده كند؟40
V
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى
هَلۡ أَتَىٰ عَلَى ٱلۡإِنسَٰنِ حِينࣱ مِّنَ ٱلدَّهۡرِ لَمۡ يَكُن شَيۡـࣰٔا مَّذۡكُورًا1
آيا بر انسان زمانى از روزگار گذشت كه چيزى در خور ذكر نبود؟1
إِنَّا خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ مِن نُّطۡفَةٍ أَمۡشَاجࣲ نَّبۡتَلِيهِ فَجَعَلۡنَٰهُ سَمِيعَۢا بَصِيرًا2
ما انسان را از نطفۀ آميخته و مختلطى [از مواد و عناصر] آفريديم و او را از حالتى به حالتى و شكلى به شكلى [از نطفه به علقه، از علقه به مضغه، از مضغه به استخوان تا طفلى كامل] درآورديم، پس او را شنوا و بينا قرار داديم2
إِنَّا هَدَيۡنَٰهُ ٱلسَّبِيلَ إِمَّا شَاكِرࣰا وَإِمَّا كَفُورًا3
ما راه را به او نشان داديم يا سپاس گزار خواهد بود يا ناسپاس3
إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلۡكَٰفِرِينَ سَلَٰسِلَاْ وَأَغۡلَٰلࣰا وَسَعِيرًا4
ما براى كافران زنجيرها و بندها و آتش فروزان آماده كرده‌ايم4
إِنَّ ٱلۡأَبۡرَارَ يَشۡرَبُونَ مِن كَأۡسࣲ كَانَ مِزَاجُهَا كَافُورًا5
همانا نيكان همواره از جامى مى‌نوشند كه نوشيدنى‌اش آميخته به كافور [آن ماده سرد، سپيد و معطر] است5