{اللَّه(جل جلاله وعظم شأنه)}
اللّه: خدا، واجب الوجود و ذات جامع همه اوصاف كمال .
اللّه اسم عَلَم (خاص) براى ذات واجب الوجودِ جامع همه اوصاف كمال است.[1] شايد بتوان برابر اين واژه را در فارسى كلمه «خدا» دانست. معادل اين واژه در برخى زبانهاى ديگر چنين است: هندى: «خِدا»، عبرى: «الوهيم» (به صيغه جمع...
{محمد بن عبد الله صلى الله عليه و آله}
پیامبر گرامی اسلام، حضرت محمد بن عبدالله (صلى الله عليه و آله)، آخرین فرستاده خدا، سفیر رحمت و مغفرت، صاحب کتاب و شریعت و ... آشنای هر مسلمان، بلکه متدینان به همه ادیان است. در قرآن کریم، با تعابیری چون رسول، نبی، بشیر، نذیر، سراج وهّاج، رحمة للعالمین، احمد،...
{شام}
در قدیم به مجموعه سرزمین پهناور فلسطین، سوریه و لبنان، شام و شامات اطلاق می شد.
سرزمين وسيع شامات از جهت آب و هوا، موقعيّت جغرافيايى، كشاورزى و باغدارى، متّصل بودن به دريا و ارتباط با قارّه هاى سه گانه آسيا، اروپا و آفريقا، امتياز مخصوصى داشت.
منبع: تفسير روشن، ج 9، ص124
{یمن}
ولايتى است وسيع. ابتداى آن از عمان و انتهاى آن تا نجران. در آن ولايت، سالى چهاربار، زراعت كنند و درختان ايشان، سالى دوبار ميوه دهد. و چون، هميشه سبز است آن ولايت را «خضراء» نيز گويند. اهل آن ولايت، ممدوح به امانت اند.
قال صلى اللّه عليه و آله و سلم: انى لاجد نفس الرحمن من صوب اليمن. اراد به...
{مکه}
قرآن كريم از شهر مكه با نامهای بكّه، مكه، أم القرى و البلد الأمين ياد مى كند اينك بحثى را درباره نامهاى مكه چه آنهايى كه در قرآن آمده و چه آنهايى كه در قرآن نيامده، تقديم مى كنيم.
سخن گفتن از نام و نشان شهرى كه براى مسلمانان ديارى آشناست و همواره رو به سوى آن زندگى مى كنند و رو به سوى آن مى...
{قريش}
قريش، قبيله اى از كنانه بود و نامگذارى آنان به اين نام بر اساس نام پدرشان مى باشد، گرچه برخى قريش را همان فِهر بن مالك دانسته اند. بنابراين قريش به كسانى گفته مى شود كه از فرزندان فهر باشند.[1] برخى گفته اند: قريش در جاهليّت گروههاى پراكنده اى بودند كه قصى بن كلاب آنان را از نواحى مختلف...
{زمستان}
شِتاء به معنای زمستان(چهارمین فصل سال) است. این واژه در قرآن کریم یکبار ذکر شده است «إِيلافِهِمْ رِحْلَةَ الشِّتاءِ وَ الصَّيْفِ»[1] . فصول چهارگانه سال عبارتند از: رَبیع(بهار)، صَیف(تابستان)، خَریف(پاییز) و شِتاء(زمستان).
منبع: قاموس قرآن، ج 4، ص: 7(با تصرف)
[1]قریش: آیه2
{تابستان}
صَیف به معنای تابستان(دومین فصل سال) است. فصول چهارگانه سال عبارتند از: رَبیع(بهار)، صَیف(تابستان)، خَریف(پاییز) و شِتاء(زمستان).
سرزمين مكه محل بى آب و علفى است، مردم آنجا مجبور بودند به شام و يمن مسافرت كنند و ما يحتاج خويش را از آن دو محل فراهم آورند و گرنه زندگى برايشان دشوار و طاقت...