تابستان

صَیف به معنای تابستان(دومین فصل سال) است. فصول چهارگانه سال عبارتند از: رَبیع(بهار)، صَیف(تابستان)، خَریف(پاییز) و شِتاء(زمستان).

سرزمين مكه محل بى آب و علفى است، مردم آنجا مجبور بودند به شام و يمن مسافرت كنند و ما يحتاج خويش را از آن دو محل فراهم آورند و گرنه زندگى برايشان دشوار و طاقت فرسا مى شد.

على هذا: آنها در زمستان به «يمن» مسافرت مى كردند كه محل گرمسيرى بود و به آن رِحْلَةَ الشِّتاءِ مى گفتند و در تابستان به شام سفر مى كردند كه هواى خنكى داشت و بآن «رحلة الصيف » نام نهاده بودند، اهل مكه در اين مسافرتها از شر سارقين و راهزنان ايمن بودند، مردم تا مى دانستند كه اين كاروان مال قريش است صدمه نمى زدند سهل است كمك هم مى كردند، گويى: اين از آن جهت بود كه ماجراى اصحاب فيل را شنيده بودند و از مزاحمت به قريش مى ترسيدند و يا فقط به احترام «كعبه» آنها را اذيت نمى كردند.

منبع: تفسير احسن الحديث، ج 12، ص: 364(با اندکی تصرف)