سوره
آیه
جزء
صفحه
ترجمه
نمایش براساس مصحف
قرائت
قلم
حفظ

جزء سی‌ام

سوره عبس

X
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ1
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ2
وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ3
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ4
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ5
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ6
وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ7
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ8
وَهُوَ يَخۡشَىٰ9
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ10
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةࣱ11
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ12
فِي صُحُفࣲ مُّكَرَّمَةࣲ13
مَّرۡفُوعَةࣲ مُّطَهَّرَةِۭ14
بِأَيۡدِي سَفَرَةࣲ15
كِرَامِۭ بَرَرَةࣲ16
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ17
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ18
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ19
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ20
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ21
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ22
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ23
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ24
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبࣰّا25
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقࣰّا26
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبࣰّا27
وَعِنَبࣰا وَقَضۡبࣰا28
وَزَيۡتُونࣰا وَنَخۡلࣰا29
وَحَدَآئِقَ غُلۡبࣰا30
وَفَٰكِهَةࣰ وَأَبࣰّا31
مَّتَٰعࣰا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ32
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ33
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ34
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ35
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ36
لِكُلِّ ٱمۡرِيࣲٕ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذࣲ شَأۡنࣱ يُغۡنِيهِ37
وُجُوهࣱ يَوۡمَئِذࣲ مُّسۡفِرَةࣱ38
ضَاحِكَةࣱ مُّسۡتَبۡشِرَةࣱ39
وَوُجُوهࣱ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةࣱ40
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ41
أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ42
جزء سی‌ام
سوره عبس
X
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى
عَبَسَ وَتَوَلَّىٰٓ1
چهره در هم كشيد و روى گردانيد1
أَن جَآءَهُ ٱلۡأَعۡمَىٰ2
از اينكه آن مرد نابينا نزد او آمد!2
وَمَا يُدۡرِيكَ لَعَلَّهُۥ يَزَّكَّىٰٓ3
تو چه مى‌دانى شايد او [در پرتو تعاليم اسلام از آلودگى] پاك و پاكيزه شود3
أَوۡ يَذَّكَّرُ فَتَنفَعَهُ ٱلذِّكۡرَىٰٓ4
يا متذكّر [حقايق] گردد و آن تذكر او را سود دهد4
أَمَّا مَنِ ٱسۡتَغۡنَىٰ5
اما كسى كه خود را ثروتمند نشان مى‌دهد5
فَأَنتَ لَهُۥ تَصَدَّىٰ6
تو به او روى مى‌آورى و نسبت به وى اهتمام مى‌ورزى6
وَمَا عَلَيۡكَ أَلَّا يَزَّكَّىٰ7
در حالى كه اگر او نخواهد خود را [از آلودگى‌هاى باطنى و عملى] پاك كند تكليفى بر عهدۀ تو [نسبت به او] نيست7
وَأَمَّا مَن جَآءَكَ يَسۡعَىٰ8
و اما آنكه شتابان نزد تو آمد8
وَهُوَ يَخۡشَىٰ9
در حالى كه [از پروردگارش] مى‌ترسد9
فَأَنتَ عَنۡهُ تَلَهَّىٰ10
تو [با روى گردانى] از او به ديگران مى‌پردازى10
كَلَّآ إِنَّهَا تَذۡكِرَةࣱ11
اين چنين [برخوردى شايسته] نيست، بى‌ترديد اين آيات قرآن مايۀ پند است11
فَمَن شَآءَ ذَكَرَهُۥ12
پس هركه خواست از آن پند گيرد12
فِي صُحُفࣲ مُّكَرَّمَةࣲ13
در صحيفه‌هايى است ارزشمند13
مَّرۡفُوعَةࣲ مُّطَهَّرَةِۭ14
بلند مرتبه و پاكيزه14
بِأَيۡدِي سَفَرَةࣲ15
در دست سفيرانى15
كِرَامِۭ بَرَرَةࣲ16
بزرگوار و نيكوكار16
قُتِلَ ٱلۡإِنسَٰنُ مَآ أَكۡفَرَهُۥ17
مرگ بر انسان، چه كافر و ناسپاس است!17
مِنۡ أَيِّ شَيۡءٍ خَلَقَهُۥ18
[خدا] او را از چه چيز آفريده‌؟18
مِن نُّطۡفَةٍ خَلَقَهُۥ فَقَدَّرَهُۥ19
از نطفه‌اى [ناچيز و بى‌مقدار] آفريده است، پس او را [در ذات، صفات و اندام] اندازۀ لازم عطا كرد19
ثُمَّ ٱلسَّبِيلَ يَسَّرَهُۥ20
آن گاه راه [هدايت، سعادت، خير و طاعت] را برايش آسان ساخت20
ثُمَّ أَمَاتَهُۥ فَأَقۡبَرَهُۥ21
سپس او را ميراند و در گور نهاد21
ثُمَّ إِذَا شَآءَ أَنشَرَهُۥ22
و سپس چون بخواهد او را زنده مى‌كند22
كَلَّا لَمَّا يَقۡضِ مَآ أَمَرَهُۥ23
اين چنين نيست [كه وظيفه‌اش را انجام داده باشد] هنوز آنچه را به او دستور داده به جا نياورده است23
فَلۡيَنظُرِ ٱلۡإِنسَٰنُ إِلَىٰ طَعَامِهِۦٓ24
پس انسان بايد به خوراكش با تأمل بنگرد24
أَنَّا صَبَبۡنَا ٱلۡمَآءَ صَبࣰّا25
كه ما [از آسمان] آب فراوانى فرو ريختيم25
ثُمَّ شَقَقۡنَا ٱلۡأَرۡضَ شَقࣰّا26
سپس زمين را [به صورتى سودمند] از هم شكافتيم26
فَأَنۢبَتۡنَا فِيهَا حَبࣰّا27
پس در آن دانه‌هاى فراوانى رويانديم27
وَعِنَبࣰا وَقَضۡبࣰا28
و انگور و سبزيجات28
وَزَيۡتُونࣰا وَنَخۡلࣰا29
و زيتون و درخت خرما29
وَحَدَآئِقَ غُلۡبࣰا30
و بوستان‌هاى پر از درخت تناور و بزرگ30
وَفَٰكِهَةࣰ وَأَبࣰّا31
و ميوه و چراگاه31
مَّتَٰعࣰا لَّكُمۡ وَلِأَنۡعَٰمِكُمۡ32
تا مايۀ برخوردارى شما و دام‌هايتان باشد32
فَإِذَا جَآءَتِ ٱلصَّآخَّةُ33
پس زمانى كه آن بانگ هولناك و مهيب در رسد33
يَوۡمَ يَفِرُّ ٱلۡمَرۡءُ مِنۡ أَخِيهِ34
روزى كه آدمى فرار مى‌كند، از برادرش34
وَأُمِّهِۦ وَأَبِيهِ35
و از مادر و پدرش35
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَبَنِيهِ36
و از همسر و فرزندانش36
لِكُلِّ ٱمۡرِيࣲٕ مِّنۡهُمۡ يَوۡمَئِذࣲ شَأۡنࣱ يُغۡنِيهِ37
در آن روز هركسى از آنان را كارى است كه او را به خود مشغول مى‌كند تا جايى كه نمى‌گذارد به چيز ديگرى بپردازد37
وُجُوهࣱ يَوۡمَئِذࣲ مُّسۡفِرَةࣱ38
در آن روز چهره‌هايى درخشان و نورانى است38
ضَاحِكَةࣱ مُّسۡتَبۡشِرَةࣱ39
خندان و خوشحال39
وَوُجُوهࣱ يَوۡمَئِذٍ عَلَيۡهَا غَبَرَةࣱ40
و در آن روز چهره‌هايى است كه بر آنان غبار نشسته40
تَرۡهَقُهَا قَتَرَةٌ41
[و] سياهى و تاريكى آنان را فرا گرفته است41
أُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡكَفَرَةُ ٱلۡفَجَرَةُ42
آنان همان كافران بد كارند42