سوره
آیه
جزء
صفحه
ترجمه
نمایش براساس مصحف
قرائت
قلم
حفظ

الجُزءُ السَّابِعُ وَالعِشْرُونَ

سوره القمر

صفحه529
خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادࣱ مُّنتَشِرࣱ7
مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرࣱ8
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحࣲ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونࣱ وَٱزۡدُجِرَ9
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبࣱ فَٱنتَصِرۡ10
فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءࣲ مُّنۡهَمِرࣲ11
وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونࣰا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرࣲ قَدۡ قُدِرَ12
وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحࣲ وَدُسُرࣲ13
تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءࣰ لِّمَن كَانَ كُفِرَ14
وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةࣰ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرࣲ15
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ16
وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرࣲ17
كَذَّبَتۡ عَادࣱ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ18
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحࣰا صَرۡصَرࣰا فِي يَوۡمِ نَحۡسࣲ مُّسۡتَمِرࣲّ19
تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلࣲ مُّنقَعِرࣲ20
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ21
وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرࣲ22
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ23
فَقَالُوٓاْ أَبَشَرࣰا مِّنَّا وَٰحِدࣰا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذࣰا لَّفِي ضَلَٰلࣲ وَسُعُرٍ24
أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرࣱ25
سَيَعۡلَمُونَ غَدࣰا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ26
إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةࣰ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ27
الجُزءُ السَّابِعُ وَالعِشْرُونَ
سوره القمر
صفحه529
خُشَّعًا أَبۡصَٰرُهُمۡ يَخۡرُجُونَ مِنَ ٱلۡأَجۡدَاثِ كَأَنَّهُمۡ جَرَادࣱ مُّنتَشِرࣱ7
در حالى كه ديدگانشان فروهشته باشد.از گورها چنان بيرون مى‌آيند كه گويى آنان ملخهايى پراكنده‌اند7
مُّهۡطِعِينَ إِلَى ٱلدَّاعِۖ يَقُولُ ٱلۡكَٰفِرُونَ هَٰذَا يَوۡمٌ عَسِرࣱ8
حال آنكه به‌سوى[آن]دعوتگر شتابانند.كافران گويند:اين روزى دشوار است8
كَذَّبَتۡ قَبۡلَهُمۡ قَوۡمُ نُوحࣲ فَكَذَّبُواْ عَبۡدَنَا وَقَالُواْ مَجۡنُونࣱ وَٱزۡدُجِرَ9
پيش از آنان قوم نوح[پيامبر و وحى را]دروغ انگاشتند و بندۀ ما را دروغزن انگاشتند و گفتند:ديوانه است و[با او]به درشتى رفتار شد9
فَدَعَا رَبَّهُۥٓ أَنِّي مَغۡلُوبࣱ فَٱنتَصِرۡ10
آنگاه پروردگارش را[به دعا]خواند:به درستى كه من مغلوب شده‌ام.پس[از آنان]انتقام بگير10
فَفَتَحۡنَآ أَبۡوَٰبَ ٱلسَّمَآءِ بِمَآءࣲ مُّنۡهَمِرࣲ11
سپس درهاى آسمان را به آبى فروريزنده گشوديم11
وَفَجَّرۡنَا ٱلۡأَرۡضَ عُيُونࣰا فَٱلۡتَقَى ٱلۡمَآءُ عَلَىٰٓ أَمۡرࣲ قَدۡ قُدِرَ12
و از زمين چشمه‌ها جوشانديم.سپس[آن]آب بر كارى كه مقدر شده بود،فراهم آمد12
وَحَمَلۡنَٰهُ عَلَىٰ ذَاتِ أَلۡوَٰحࣲ وَدُسُرࣲ13
و او را بر[كشتى]ساخته شده از تخته و ميخ سوار كرديم13
تَجۡرِي بِأَعۡيُنِنَا جَزَآءࣰ لِّمَن كَانَ كُفِرَ14
زير نظر ما روان بود.براى انتقام به خاطر كسى بود كه انكارش كرده بودند14
وَلَقَد تَّرَكۡنَٰهَآ ءَايَةࣰ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرࣲ15
و آن را نشانه‌اى بر جاى گذاشتيم.پس آيا پندپذيرى هست‌؟15
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ16
پس[بنگر]عذاب من و هشدارهايم چگونه بود؟16
وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرࣲ17
و به راستى قرآن را براى پندپذيرى آسان گردانده‌ايم،پس آيا پندپذيرى هست‌؟17
كَذَّبَتۡ عَادࣱ فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ18
[قوم]عاد[نيز وحى را]دروغ انگاشتند.پس[بنگر]عذاب من و هشدارهايم چگونه بود؟18
إِنَّآ أَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحࣰا صَرۡصَرࣰا فِي يَوۡمِ نَحۡسࣲ مُّسۡتَمِرࣲّ19
ما در روز شوم بس سخت تند بادى بر آنان فرستاديم19
تَنزِعُ ٱلنَّاسَ كَأَنَّهُمۡ أَعۡجَازُ نَخۡلࣲ مُّنقَعِرࣲ20
كه مردم را[از جاى]بر مى‌كند،گويى كه آنان تنه‌هاى خرما بنان از بيخ بر كنده‌اند20
فَكَيۡفَ كَانَ عَذَابِي وَنُذُرِ21
پس[بنگر]عذاب من و هشدارهايم چگونه بود؟21
وَلَقَدۡ يَسَّرۡنَا ٱلۡقُرۡءَانَ لِلذِّكۡرِ فَهَلۡ مِن مُّدَّكِرࣲ22
و به راستى قرآن را براى پندپذيرى آسان گردانديم،پس آيا پندپذيرى هست‌؟22
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِٱلنُّذُرِ23
[قوم]ثمود[نيز] هشداردهندگان را دروغ انگاشتند23
فَقَالُوٓاْ أَبَشَرࣰا مِّنَّا وَٰحِدࣰا نَّتَّبِعُهُۥٓ إِنَّآ إِذࣰا لَّفِي ضَلَٰلࣲ وَسُعُرٍ24
آنگاه گفتند:آيا از تنها بشرى از خود پيروى كنيم‌؟ما آنگاه در گمراهى و ديوانگى خواهيم بود24
أَءُلۡقِيَ ٱلذِّكۡرُ عَلَيۡهِ مِنۢ بَيۡنِنَا بَلۡ هُوَ كَذَّابٌ أَشِرࣱ25
آيا وحى از ميان ما بر او فروفرستاده شده است‌؟[خير]بلكه او دروغگويى خودپسند است25
سَيَعۡلَمُونَ غَدࣰا مَّنِ ٱلۡكَذَّابُ ٱلۡأَشِرُ26
فردا خواهند دانست چه كسى دروغگوى خودپسند است26
إِنَّا مُرۡسِلُواْ ٱلنَّاقَةِ فِتۡنَةࣰ لَّهُمۡ فَٱرۡتَقِبۡهُمۡ وَٱصۡطَبِرۡ27
ما ماده‌شتر را براى آزمون آنان خواهيم فرستاد.پس[اى صالح]چشم به راهشان باش و شكيبايى ورز27