مسجد اسم مكان است يعنى محل سجده و آن از قاعدۀ معروف مستثنى است زيرا قاعدۀ اسم زمان و مكان از ثلاثى مجرّد اگر عين مضارع آن مضموم يا مفتوح باشد مفعل بفتح (ع) است مثل مطبخ و مذبح و اگر عين مضارع مكسور باشد قائدۀ آن مفعل است بكسر (ع) مثل منزل و مجلس، يازده كلمه در زبان عرب بر خلاف اين قاعده آمده با آنكه عين مضارع آنها مضموم است. عين اسم زمان و مكانشان مكسور آمده مثل مسجد مشرق، مغرب. . . در اقرب گويد: گفته شده مسجد اسم موضع عبادت است خواه در آن سجده شده يا نه و اگر نظر بمعناى فعل باشد مسجد (بفتح ج) گفته ميشود و آن مذهب سيبويه است. بهر حال مسجد مكان سجده و عبادت است.قاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه225
جماعتى از منافقان از بنى غنم بن عوف بر آنها حسد برده در كنار مسجد قبا مسجدى ساختند و چون از آن فارغ شدند پيش حضرت رسول صلى اللّه عليه و آله آمده گفتند:يا رسول اللّه مسجدى ساخته‌ايم براى ناتوانها و اهل حاجت كه نمى‌توانند بمسجد قبا بروند و نيز مى‌خواهيم در فصل سرما و باران از آن استفاده كنيم، دوست داريم كه تشريف آورده در آن نماز بخوانيد و از خدا بركت بخواهيد (نماز خواندن آن حضرت دليل رسميّت آن در مقابل مسجد قبا بود) حضرت در آن موقع مشغول مقدمات سفر تبوك بود فرمود: الآن در پاى سفرم اگر بر گشتيم انشاء اللّه آمده و براى شما نماز مى‌خوانيم.و ضمنا ابو عامر راهب كه از دشمنان آن حضرت و از دشمنان اسلام بود باهل آن مسجد نامه نوشت كه:آماده شويد و مسجدى بسازيد من پيش قيصر روم مى‌روم با لشكرى وارد مدينه شده و محمد صلى اللّه عليه و آله را از مدينه خارج مى‌كنيم.منافقان در انتظار ورود ابو عامر بودند و مى‌خواستند از آن مسجد استفاده كنند لذا قرآن آن مسجد را مسجد ضرار خواند مسجدى كه بضرر اسلام و براى كفر و ايجاد تفرقه و كمينگاه دشمن اسلام ساخته شده بود. رسول خدا صلى اللّه عليه و آله چون از تبوك بر گشت آيات وحى ماجرى را خبر داد و حضرتش را از رفتن و نماز خواندن در آن نهى كرد و مسجد قبا را ستود. آن حضرت بچند نفر دستور داد رفته آن مسجد را ويران كرده و محلش را مزبله نمودند اينك آيات: «وَ اَلَّذِينَ اِتَّخَذُوا مَسْجِداً ضِرٰاراًقاموس قرآن ، جلد3 ، صفحه228