سوره
نام سوره
نوع0
کتاب0
مذهب0
زبان0
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِيٓ أَنزَلَ عَلَىٰ عَبۡدِهِ ٱلۡكِتَٰبَ وَلَمۡ يَجۡعَل لَّهُۥ عِوَجَاۜ1
قَيِّمࣰا لِّيُنذِرَ بَأۡسࣰا شَدِيدࣰا مِّن لَّدُنۡهُ وَيُبَشِّرَ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ أَنَّ لَهُمۡ أَجۡرًا حَسَنࣰا2
مَّـٰكِثِينَ فِيهِ أَبَدࣰا3
وَيُنذِرَ ٱلَّذِينَ قَالُواْ ٱتَّخَذَ ٱللَّهُ وَلَدࣰا4
مَّا لَهُم بِهِۦ مِنۡ عِلۡمࣲ وَلَا لِأٓبَآئِهِمۡۚ كَبُرَتۡ كَلِمَةࣰ تَخۡرُجُ مِنۡ أَفۡوَٰهِهِمۡۚ إِن يَقُولُونَ إِلَّا كَذِبࣰا5
فَلَعَلَّكَ بَٰخِعࣱ نَّفۡسَكَ عَلَىٰٓ ءَاثَٰرِهِمۡ إِن لَّمۡ يُؤۡمِنُواْ بِهَٰذَا ٱلۡحَدِيثِ أَسَفًا6
إِنَّا جَعَلۡنَا مَا عَلَى ٱلۡأَرۡضِ زِينَةࣰ لَّهَا لِنَبۡلُوَهُمۡ أَيُّهُمۡ أَحۡسَنُ عَمَلࣰا7
وَإِنَّا لَجَٰعِلُونَ مَا عَلَيۡهَا صَعِيدࣰا جُرُزًا8
أَمۡ حَسِبۡتَ أَنَّ أَصۡحَٰبَ ٱلۡكَهۡفِ وَٱلرَّقِيمِ كَانُواْ مِنۡ ءَايَٰتِنَا عَجَبًا9
إِذۡ أَوَى ٱلۡفِتۡيَةُ إِلَى ٱلۡكَهۡفِ فَقَالُواْ رَبَّنَآ ءَاتِنَا مِن لَّدُنكَ رَحۡمَةࣰ وَهَيِّئۡ لَنَا مِنۡ أَمۡرِنَا رَشَدࣰا10
فَضَرَبۡنَا عَلَىٰٓ ءَاذَانِهِمۡ فِي ٱلۡكَهۡفِ سِنِينَ عَدَدࣰا11
ثُمَّ بَعَثۡنَٰهُمۡ لِنَعۡلَمَ أَيُّ ٱلۡحِزۡبَيۡنِ أَحۡصَىٰ لِمَا لَبِثُوٓاْ أَمَدࣰا12
نَّحۡنُ نَقُصُّ عَلَيۡكَ نَبَأَهُم بِٱلۡحَقِّۚ إِنَّهُمۡ فِتۡيَةٌ ءَامَنُواْ بِرَبِّهِمۡ وَزِدۡنَٰهُمۡ هُدࣰى13
وَرَبَطۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ إِذۡ قَامُواْ فَقَالُواْ رَبُّنَا رَبُّ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ لَن نَّدۡعُوَاْ مِن دُونِهِۦٓ إِلَٰهࣰاۖ لَّقَدۡ قُلۡنَآ إِذࣰا شَطَطًا14
هَـٰٓؤُلَآءِ قَوۡمُنَا ٱتَّخَذُواْ مِن دُونِهِۦٓ ءَالِهَةࣰۖ لَّوۡلَا يَأۡتُونَ عَلَيۡهِم بِسُلۡطَٰنِۭ بَيِّنࣲۖ فَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّنِ ٱفۡتَرَىٰ عَلَى ٱللَّهِ كَذِبࣰا15
وَإِذِ ٱعۡتَزَلۡتُمُوهُمۡ وَمَا يَعۡبُدُونَ إِلَّا ٱللَّهَ فَأۡوُۥٓاْ إِلَى ٱلۡكَهۡفِ يَنشُرۡ لَكُمۡ رَبُّكُم مِّن رَّحۡمَتِهِۦ وَيُهَيِّئۡ لَكُم مِّنۡ أَمۡرِكُم مِّرۡفَقࣰا16
وَتَرَى ٱلشَّمۡسَ إِذَا طَلَعَت تَّزَٰوَرُ عَن كَهۡفِهِمۡ ذَاتَ ٱلۡيَمِينِ وَإِذَا غَرَبَت تَّقۡرِضُهُمۡ ذَاتَ ٱلشِّمَالِ وَهُمۡ فِي فَجۡوَةࣲ مِّنۡهُۚ ذَٰلِكَ مِنۡ ءَايَٰتِ ٱللَّهِۗ مَن يَهۡدِ ٱللَّهُ فَهُوَ ٱلۡمُهۡتَدِۖ وَمَن يُضۡلِلۡ فَلَن تَجِدَ لَهُۥ وَلِيࣰّا مُّرۡشِدࣰا17
وَتَحۡسَبُهُمۡ أَيۡقَاظࣰا وَهُمۡ رُقُودࣱۚ وَنُقَلِّبُهُمۡ ذَاتَ ٱلۡيَمِينِ وَذَاتَ ٱلشِّمَالِۖ وَكَلۡبُهُم بَٰسِطࣱ ذِرَاعَيۡهِ بِٱلۡوَصِيدِۚ لَوِ ٱطَّلَعۡتَ عَلَيۡهِمۡ لَوَلَّيۡتَ مِنۡهُمۡ فِرَارࣰا وَلَمُلِئۡتَ مِنۡهُمۡ رُعۡبࣰا18
وَكَذَٰلِكَ بَعَثۡنَٰهُمۡ لِيَتَسَآءَلُواْ بَيۡنَهُمۡۚ قَالَ قَآئِلࣱ مِّنۡهُمۡ كَمۡ لَبِثۡتُمۡۖ قَالُواْ لَبِثۡنَا يَوۡمًا أَوۡ بَعۡضَ يَوۡمࣲۚ قَالُواْ رَبُّكُمۡ أَعۡلَمُ بِمَا لَبِثۡتُمۡ فَٱبۡعَثُوٓاْ أَحَدَكُم بِوَرِقِكُمۡ هَٰذِهِۦٓ إِلَى ٱلۡمَدِينَةِ فَلۡيَنظُرۡ أَيُّهَآ أَزۡكَىٰ طَعَامࣰا فَلۡيَأۡتِكُم بِرِزۡقࣲ مِّنۡهُ وَلۡيَتَلَطَّفۡ وَلَا يُشۡعِرَنَّ بِكُمۡ أَحَدًا19
إِنَّهُمۡ إِن يَظۡهَرُواْ عَلَيۡكُمۡ يَرۡجُمُوكُمۡ أَوۡ يُعِيدُوكُمۡ فِي مِلَّتِهِمۡ وَلَن تُفۡلِحُوٓاْ إِذًا أَبَدࣰا20
وَكَذَٰلِكَ أَعۡثَرۡنَا عَلَيۡهِمۡ لِيَعۡلَمُوٓاْ أَنَّ وَعۡدَ ٱللَّهِ حَقࣱّ وَأَنَّ ٱلسَّاعَةَ لَا رَيۡبَ فِيهَآ إِذۡ يَتَنَٰزَعُونَ بَيۡنَهُمۡ أَمۡرَهُمۡۖ فَقَالُواْ ٱبۡنُواْ عَلَيۡهِم بُنۡيَٰنࣰاۖ رَّبُّهُمۡ أَعۡلَمُ بِهِمۡۚ قَالَ ٱلَّذِينَ غَلَبُواْ عَلَىٰٓ أَمۡرِهِمۡ لَنَتَّخِذَنَّ عَلَيۡهِم مَّسۡجِدࣰا21
سَيَقُولُونَ ثَلَٰثَةࣱ رَّابِعُهُمۡ كَلۡبُهُمۡ وَيَقُولُونَ خَمۡسَةࣱ سَادِسُهُمۡ كَلۡبُهُمۡ رَجۡمَۢا بِٱلۡغَيۡبِۖ وَيَقُولُونَ سَبۡعَةࣱ وَثَامِنُهُمۡ كَلۡبُهُمۡۚ قُل رَّبِّيٓ أَعۡلَمُ بِعِدَّتِهِم مَّا يَعۡلَمُهُمۡ إِلَّا قَلِيلࣱۗ فَلَا تُمَارِ فِيهِمۡ إِلَّا مِرَآءࣰ ظَٰهِرࣰا وَلَا تَسۡتَفۡتِ فِيهِم مِّنۡهُمۡ أَحَدࣰا22
وَلَا تَقُولَنَّ لِشَاْيۡءٍ إِنِّي فَاعِلࣱ ذَٰلِكَ غَدًا23
إِلَّآ أَن يَشَآءَ ٱللَّهُۚ وَٱذۡكُر رَّبَّكَ إِذَا نَسِيتَ وَقُلۡ عَسَىٰٓ أَن يَهۡدِيَنِ رَبِّي لِأَقۡرَبَ مِنۡ هَٰذَا رَشَدࣰا24
وَلَبِثُواْ فِي كَهۡفِهِمۡ ثَلَٰثَ مِاْئَةࣲ سِنِينَ وَٱزۡدَادُواْ تِسۡعࣰا25
قُلِ ٱللَّهُ أَعۡلَمُ بِمَا لَبِثُواْۖ لَهُۥ غَيۡبُ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِۖ أَبۡصِرۡ بِهِۦ وَأَسۡمِعۡۚ مَا لَهُم مِّن دُونِهِۦ مِن وَلِيࣲّ وَلَا يُشۡرِكُ فِي حُكۡمِهِۦٓ أَحَدࣰا26
وَٱتۡلُ مَآ أُوحِيَ إِلَيۡكَ مِن كِتَابِ رَبِّكَۖ لَا مُبَدِّلَ لِكَلِمَٰتِهِۦ وَلَن تَجِدَ مِن دُونِهِۦ مُلۡتَحَدࣰا27
وَٱصۡبِرۡ نَفۡسَكَ مَعَ ٱلَّذِينَ يَدۡعُونَ رَبَّهُم بِٱلۡغَدَوٰةِ وَٱلۡعَشِيِّ يُرِيدُونَ وَجۡهَهُۥۖ وَلَا تَعۡدُ عَيۡنَاكَ عَنۡهُمۡ تُرِيدُ زِينَةَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَا تُطِعۡ مَنۡ أَغۡفَلۡنَا قَلۡبَهُۥ عَن ذِكۡرِنَا وَٱتَّبَعَ هَوَىٰهُ وَكَانَ أَمۡرُهُۥ فُرُطࣰا28
وَقُلِ ٱلۡحَقُّ مِن رَّبِّكُمۡۖ فَمَن شَآءَ فَلۡيُؤۡمِن وَمَن شَآءَ فَلۡيَكۡفُرۡۚ إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا لِلظَّـٰلِمِينَ نَارًا أَحَاطَ بِهِمۡ سُرَادِقُهَاۚ وَإِن يَسۡتَغِيثُواْ يُغَاثُواْ بِمَآءࣲ كَٱلۡمُهۡلِ يَشۡوِي ٱلۡوُجُوهَۚ بِئۡسَ ٱلشَّرَابُ وَسَآءَتۡ مُرۡتَفَقًا29
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ إِنَّا لَا نُضِيعُ أَجۡرَ مَنۡ أَحۡسَنَ عَمَلًا30
أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ عَدۡنࣲ تَجۡرِي مِن تَحۡتِهِمُ ٱلۡأَنۡهَٰرُ يُحَلَّوۡنَ فِيهَا مِنۡ أَسَاوِرَ مِن ذَهَبࣲ وَيَلۡبَسُونَ ثِيَابًا خُضۡرࣰا مِّن سُندُسࣲ وَإِسۡتَبۡرَقࣲ مُّتَّكِـِٔينَ فِيهَا عَلَى ٱلۡأَرَآئِكِۚ نِعۡمَ ٱلثَّوَابُ وَحَسُنَتۡ مُرۡتَفَقࣰا31
وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلࣰا رَّجُلَيۡنِ جَعَلۡنَا لِأَحَدِهِمَا جَنَّتَيۡنِ مِنۡ أَعۡنَٰبࣲ وَحَفَفۡنَٰهُمَا بِنَخۡلࣲ وَجَعَلۡنَا بَيۡنَهُمَا زَرۡعࣰا32
كِلۡتَا ٱلۡجَنَّتَيۡنِ ءَاتَتۡ أُكُلَهَا وَلَمۡ تَظۡلِم مِّنۡهُ شَيۡـࣰٔاۚ وَفَجَّرۡنَا خِلَٰلَهُمَا نَهَرࣰا33
وَكَانَ لَهُۥ ثَمَرࣱ فَقَالَ لِصَٰحِبِهِۦ وَهُوَ يُحَاوِرُهُۥٓ أَنَا۠ أَكۡثَرُ مِنكَ مَالࣰا وَأَعَزُّ نَفَرࣰا34
وَدَخَلَ جَنَّتَهُۥ وَهُوَ ظَالِمࣱ لِّنَفۡسِهِۦ قَالَ مَآ أَظُنُّ أَن تَبِيدَ هَٰذِهِۦٓ أَبَدࣰا35
وَمَآ أَظُنُّ ٱلسَّاعَةَ قَآئِمَةࣰ وَلَئِن رُّدِدتُّ إِلَىٰ رَبِّي لَأَجِدَنَّ خَيۡرࣰا مِّنۡهَا مُنقَلَبࣰا36
قَالَ لَهُۥ صَاحِبُهُۥ وَهُوَ يُحَاوِرُهُۥٓ أَكَفَرۡتَ بِٱلَّذِي خَلَقَكَ مِن تُرَابࣲ ثُمَّ مِن نُّطۡفَةࣲ ثُمَّ سَوَّىٰكَ رَجُلࣰا37
لَّـٰكِنَّا۠ هُوَ ٱللَّهُ رَبِّي وَلَآ أُشۡرِكُ بِرَبِّيٓ أَحَدࣰا38
وَلَوۡلَآ إِذۡ دَخَلۡتَ جَنَّتَكَ قُلۡتَ مَا شَآءَ ٱللَّهُ لَا قُوَّةَ إِلَّا بِٱللَّهِۚ إِن تَرَنِ أَنَا۠ أَقَلَّ مِنكَ مَالࣰا وَوَلَدࣰا39
فَعَسَىٰ رَبِّيٓ أَن يُؤۡتِيَنِ خَيۡرࣰا مِّن جَنَّتِكَ وَيُرۡسِلَ عَلَيۡهَا حُسۡبَانࣰا مِّنَ ٱلسَّمَآءِ فَتُصۡبِحَ صَعِيدࣰا زَلَقًا40
أَوۡ يُصۡبِحَ مَآؤُهَا غَوۡرࣰا فَلَن تَسۡتَطِيعَ لَهُۥ طَلَبࣰا41
وَأُحِيطَ بِثَمَرِهِۦ فَأَصۡبَحَ يُقَلِّبُ كَفَّيۡهِ عَلَىٰ مَآ أَنفَقَ فِيهَا وَهِيَ خَاوِيَةٌ عَلَىٰ عُرُوشِهَا وَيَقُولُ يَٰلَيۡتَنِي لَمۡ أُشۡرِكۡ بِرَبِّيٓ أَحَدࣰا42
وَلَمۡ تَكُن لَّهُۥ فِئَةࣱ يَنصُرُونَهُۥ مِن دُونِ ٱللَّهِ وَمَا كَانَ مُنتَصِرًا43
هُنَالِكَ ٱلۡوَلَٰيَةُ لِلَّهِ ٱلۡحَقِّۚ هُوَ خَيۡرࣱ ثَوَابࣰا وَخَيۡرٌ عُقۡبࣰا44
وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلَ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا كَمَآءٍ أَنزَلۡنَٰهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ فَٱخۡتَلَطَ بِهِۦ نَبَاتُ ٱلۡأَرۡضِ فَأَصۡبَحَ هَشِيمࣰا تَذۡرُوهُ ٱلرِّيَٰحُۗ وَكَانَ ٱللَّهُ عَلَىٰ كُلِّ شَيۡءࣲ مُّقۡتَدِرًا45
ٱلۡمَالُ وَٱلۡبَنُونَ زِينَةُ ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَٱلۡبَٰقِيَٰتُ ٱلصَّـٰلِحَٰتُ خَيۡرٌ عِندَ رَبِّكَ ثَوَابࣰا وَخَيۡرٌ أَمَلࣰا46
وَيَوۡمَ نُسَيِّرُ ٱلۡجِبَالَ وَتَرَى ٱلۡأَرۡضَ بَارِزَةࣰ وَحَشَرۡنَٰهُمۡ فَلَمۡ نُغَادِرۡ مِنۡهُمۡ أَحَدࣰا47
وَعُرِضُواْ عَلَىٰ رَبِّكَ صَفࣰّا لَّقَدۡ جِئۡتُمُونَا كَمَا خَلَقۡنَٰكُمۡ أَوَّلَ مَرَّةِۭۚ بَلۡ زَعَمۡتُمۡ أَلَّن نَّجۡعَلَ لَكُم مَّوۡعِدࣰا48
وَوُضِعَ ٱلۡكِتَٰبُ فَتَرَى ٱلۡمُجۡرِمِينَ مُشۡفِقِينَ مِمَّا فِيهِ وَيَقُولُونَ يَٰوَيۡلَتَنَا مَالِ هَٰذَا ٱلۡكِتَٰبِ لَا يُغَادِرُ صَغِيرَةࣰ وَلَا كَبِيرَةً إِلَّآ أَحۡصَىٰهَاۚ وَوَجَدُواْ مَا عَمِلُواْ حَاضِرࣰاۗ وَلَا يَظۡلِمُ رَبُّكَ أَحَدࣰا49
وَإِذۡ قُلۡنَا لِلۡمَلَـٰٓئِكَةِ ٱسۡجُدُواْ لِأٓدَمَ فَسَجَدُوٓاْ إِلَّآ إِبۡلِيسَ كَانَ مِنَ ٱلۡجِنِّ فَفَسَقَ عَنۡ أَمۡرِ رَبِّهِۦٓۗ أَفَتَتَّخِذُونَهُۥ وَذُرِّيَّتَهُۥٓ أَوۡلِيَآءَ مِن دُونِي وَهُمۡ لَكُمۡ عَدُوُّۢۚ بِئۡسَ لِلظَّـٰلِمِينَ بَدَلࣰا50
مَّآ أَشۡهَدتُّهُمۡ خَلۡقَ ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ وَلَا خَلۡقَ أَنفُسِهِمۡ وَمَا كُنتُ مُتَّخِذَ ٱلۡمُضِلِّينَ عَضُدࣰا51
وَيَوۡمَ يَقُولُ نَادُواْ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ زَعَمۡتُمۡ فَدَعَوۡهُمۡ فَلَمۡ يَسۡتَجِيبُواْ لَهُمۡ وَجَعَلۡنَا بَيۡنَهُم مَّوۡبِقࣰا52
وَرَءَا ٱلۡمُجۡرِمُونَ ٱلنَّارَ فَظَنُّوٓاْ أَنَّهُم مُّوَاقِعُوهَا وَلَمۡ يَجِدُواْ عَنۡهَا مَصۡرِفࣰا53
وَلَقَدۡ صَرَّفۡنَا فِي هَٰذَا ٱلۡقُرۡءَانِ لِلنَّاسِ مِن كُلِّ مَثَلࣲۚ وَكَانَ ٱلۡإِنسَٰنُ أَكۡثَرَ شَيۡءࣲ جَدَلࣰا54
وَمَا مَنَعَ ٱلنَّاسَ أَن يُؤۡمِنُوٓاْ إِذۡ جَآءَهُمُ ٱلۡهُدَىٰ وَيَسۡتَغۡفِرُواْ رَبَّهُمۡ إِلَّآ أَن تَأۡتِيَهُمۡ سُنَّةُ ٱلۡأَوَّلِينَ أَوۡ يَأۡتِيَهُمُ ٱلۡعَذَابُ قُبُلࣰا55
وَمَا نُرۡسِلُ ٱلۡمُرۡسَلِينَ إِلَّا مُبَشِّرِينَ وَمُنذِرِينَۚ وَيُجَٰدِلُ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِٱلۡبَٰطِلِ لِيُدۡحِضُواْ بِهِ ٱلۡحَقَّۖ وَٱتَّخَذُوٓاْ ءَايَٰتِي وَمَآ أُنذِرُواْ هُزُوࣰا56
وَمَنۡ أَظۡلَمُ مِمَّن ذُكِّرَ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِۦ فَأَعۡرَضَ عَنۡهَا وَنَسِيَ مَا قَدَّمَتۡ يَدَاهُۚ إِنَّا جَعَلۡنَا عَلَىٰ قُلُوبِهِمۡ أَكِنَّةً أَن يَفۡقَهُوهُ وَفِيٓ ءَاذَانِهِمۡ وَقۡرࣰاۖ وَإِن تَدۡعُهُمۡ إِلَى ٱلۡهُدَىٰ فَلَن يَهۡتَدُوٓاْ إِذًا أَبَدࣰا57
وَرَبُّكَ ٱلۡغَفُورُ ذُو ٱلرَّحۡمَةِۖ لَوۡ يُؤَاخِذُهُم بِمَا كَسَبُواْ لَعَجَّلَ لَهُمُ ٱلۡعَذَابَۚ بَل لَّهُم مَّوۡعِدࣱ لَّن يَجِدُواْ مِن دُونِهِۦ مَوۡئِلࣰا58
وَتِلۡكَ ٱلۡقُرَىٰٓ أَهۡلَكۡنَٰهُمۡ لَمَّا ظَلَمُواْ وَجَعَلۡنَا لِمَهۡلِكِهِم مَّوۡعِدࣰا59
وَإِذۡ قَالَ مُوسَىٰ لِفَتَىٰهُ لَآ أَبۡرَحُ حَتَّىٰٓ أَبۡلُغَ مَجۡمَعَ ٱلۡبَحۡرَيۡنِ أَوۡ أَمۡضِيَ حُقُبࣰا60
فَلَمَّا بَلَغَا مَجۡمَعَ بَيۡنِهِمَا نَسِيَا حُوتَهُمَا فَٱتَّخَذَ سَبِيلَهُۥ فِي ٱلۡبَحۡرِ سَرَبࣰا61
فَلَمَّا جَاوَزَا قَالَ لِفَتَىٰهُ ءَاتِنَا غَدَآءَنَا لَقَدۡ لَقِينَا مِن سَفَرِنَا هَٰذَا نَصَبࣰا62
قَالَ أَرَءَيۡتَ إِذۡ أَوَيۡنَآ إِلَى ٱلصَّخۡرَةِ فَإِنِّي نَسِيتُ ٱلۡحُوتَ وَمَآ أَنسَىٰنِيهُ إِلَّا ٱلشَّيۡطَٰنُ أَنۡ أَذۡكُرَهُۥۚ وَٱتَّخَذَ سَبِيلَهُۥ فِي ٱلۡبَحۡرِ عَجَبࣰا63
قَالَ ذَٰلِكَ مَا كُنَّا نَبۡغِۚ فَٱرۡتَدَّا عَلَىٰٓ ءَاثَارِهِمَا قَصَصࣰا64
فَوَجَدَا عَبۡدࣰا مِّنۡ عِبَادِنَآ ءَاتَيۡنَٰهُ رَحۡمَةࣰ مِّنۡ عِندِنَا وَعَلَّمۡنَٰهُ مِن لَّدُنَّا عِلۡمࣰا65
قَالَ لَهُۥ مُوسَىٰ هَلۡ أَتَّبِعُكَ عَلَىٰٓ أَن تُعَلِّمَنِ مِمَّا عُلِّمۡتَ رُشۡدࣰا66
قَالَ إِنَّكَ لَن تَسۡتَطِيعَ مَعِيَ صَبۡرࣰا67
وَكَيۡفَ تَصۡبِرُ عَلَىٰ مَا لَمۡ تُحِطۡ بِهِۦ خُبۡرࣰا68
قَالَ سَتَجِدُنِيٓ إِن شَآءَ ٱللَّهُ صَابِرࣰا وَلَآ أَعۡصِي لَكَ أَمۡرࣰا69
قَالَ فَإِنِ ٱتَّبَعۡتَنِي فَلَا تَسۡـَٔلۡنِي عَن شَيۡءٍ حَتَّىٰٓ أُحۡدِثَ لَكَ مِنۡهُ ذِكۡرࣰا70
فَٱنطَلَقَا حَتَّىٰٓ إِذَا رَكِبَا فِي ٱلسَّفِينَةِ خَرَقَهَاۖ قَالَ أَخَرَقۡتَهَا لِتُغۡرِقَ أَهۡلَهَا لَقَدۡ جِئۡتَ شَيۡـًٔا إِمۡرࣰا71
قَالَ أَلَمۡ أَقُلۡ إِنَّكَ لَن تَسۡتَطِيعَ مَعِيَ صَبۡرࣰا72
قَالَ لَا تُؤَاخِذۡنِي بِمَا نَسِيتُ وَلَا تُرۡهِقۡنِي مِنۡ أَمۡرِي عُسۡرࣰا73
فَٱنطَلَقَا حَتَّىٰٓ إِذَا لَقِيَا غُلَٰمࣰا فَقَتَلَهُۥ قَالَ أَقَتَلۡتَ نَفۡسࣰا زَكِيَّةَۢ بِغَيۡرِ نَفۡسࣲ لَّقَدۡ جِئۡتَ شَيۡـࣰٔا نُّكۡرࣰا74
قَالَ أَلَمۡ أَقُل لَّكَ إِنَّكَ لَن تَسۡتَطِيعَ مَعِيَ صَبۡرࣰا75
قَالَ إِن سَأَلۡتُكَ عَن شَيۡءِۭ بَعۡدَهَا فَلَا تُصَٰحِبۡنِيۖ قَدۡ بَلَغۡتَ مِن لَّدُنِّي عُذۡرࣰا76
فَٱنطَلَقَا حَتَّىٰٓ إِذَآ أَتَيَآ أَهۡلَ قَرۡيَةٍ ٱسۡتَطۡعَمَآ أَهۡلَهَا فَأَبَوۡاْ أَن يُضَيِّفُوهُمَا فَوَجَدَا فِيهَا جِدَارࣰا يُرِيدُ أَن يَنقَضَّ فَأَقَامَهُۥۖ قَالَ لَوۡ شِئۡتَ لَتَّخَذۡتَ عَلَيۡهِ أَجۡرࣰا77
قَالَ هَٰذَا فِرَاقُ بَيۡنِي وَبَيۡنِكَۚ سَأُنَبِّئُكَ بِتَأۡوِيلِ مَا لَمۡ تَسۡتَطِع عَّلَيۡهِ صَبۡرًا78
أَمَّا ٱلسَّفِينَةُ فَكَانَتۡ لِمَسَٰكِينَ يَعۡمَلُونَ فِي ٱلۡبَحۡرِ فَأَرَدتُّ أَنۡ أَعِيبَهَا وَكَانَ وَرَآءَهُم مَّلِكࣱ يَأۡخُذُ كُلَّ سَفِينَةٍ غَصۡبࣰا79
وَأَمَّا ٱلۡغُلَٰمُ فَكَانَ أَبَوَاهُ مُؤۡمِنَيۡنِ فَخَشِينَآ أَن يُرۡهِقَهُمَا طُغۡيَٰنࣰا وَكُفۡرࣰا80
فَأَرَدۡنَآ أَن يُبۡدِلَهُمَا رَبُّهُمَا خَيۡرࣰا مِّنۡهُ زَكَوٰةࣰ وَأَقۡرَبَ رُحۡمࣰا81
وَأَمَّا ٱلۡجِدَارُ فَكَانَ لِغُلَٰمَيۡنِ يَتِيمَيۡنِ فِي ٱلۡمَدِينَةِ وَكَانَ تَحۡتَهُۥ كَنزࣱ لَّهُمَا وَكَانَ أَبُوهُمَا صَٰلِحࣰا فَأَرَادَ رَبُّكَ أَن يَبۡلُغَآ أَشُدَّهُمَا وَيَسۡتَخۡرِجَا كَنزَهُمَا رَحۡمَةࣰ مِّن رَّبِّكَۚ وَمَا فَعَلۡتُهُۥ عَنۡ أَمۡرِيۚ ذَٰلِكَ تَأۡوِيلُ مَا لَمۡ تَسۡطِع عَّلَيۡهِ صَبۡرࣰا82
وَيَسۡـَٔلُونَكَ عَن ذِي ٱلۡقَرۡنَيۡنِۖ قُلۡ سَأَتۡلُواْ عَلَيۡكُم مِّنۡهُ ذِكۡرًا83
إِنَّا مَكَّنَّا لَهُۥ فِي ٱلۡأَرۡضِ وَءَاتَيۡنَٰهُ مِن كُلِّ شَيۡءࣲ سَبَبࣰا84
فَأَتۡبَعَ سَبَبًا85
حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ مَغۡرِبَ ٱلشَّمۡسِ وَجَدَهَا تَغۡرُبُ فِي عَيۡنٍ حَمِئَةࣲ وَوَجَدَ عِندَهَا قَوۡمࣰاۖ قُلۡنَا يَٰذَا ٱلۡقَرۡنَيۡنِ إِمَّآ أَن تُعَذِّبَ وَإِمَّآ أَن تَتَّخِذَ فِيهِمۡ حُسۡنࣰا86
قَالَ أَمَّا مَن ظَلَمَ فَسَوۡفَ نُعَذِّبُهُۥ ثُمَّ يُرَدُّ إِلَىٰ رَبِّهِۦ فَيُعَذِّبُهُۥ عَذَابࣰا نُّكۡرࣰا87
وَأَمَّا مَنۡ ءَامَنَ وَعَمِلَ صَٰلِحࣰا فَلَهُۥ جَزَآءً ٱلۡحُسۡنَىٰۖ وَسَنَقُولُ لَهُۥ مِنۡ أَمۡرِنَا يُسۡرࣰا88
ثُمَّ أَتۡبَعَ سَبَبًا89
حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ مَطۡلِعَ ٱلشَّمۡسِ وَجَدَهَا تَطۡلُعُ عَلَىٰ قَوۡمࣲ لَّمۡ نَجۡعَل لَّهُم مِّن دُونِهَا سِتۡرࣰا90
كَذَٰلِكَۖ وَقَدۡ أَحَطۡنَا بِمَا لَدَيۡهِ خُبۡرࣰا91
ثُمَّ أَتۡبَعَ سَبَبًا92
حَتَّىٰٓ إِذَا بَلَغَ بَيۡنَ ٱلسَّدَّيۡنِ وَجَدَ مِن دُونِهِمَا قَوۡمࣰا لَّا يَكَادُونَ يَفۡقَهُونَ قَوۡلࣰا93
قَالُواْ يَٰذَا ٱلۡقَرۡنَيۡنِ إِنَّ يَأۡجُوجَ وَمَأۡجُوجَ مُفۡسِدُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِ فَهَلۡ نَجۡعَلُ لَكَ خَرۡجًا عَلَىٰٓ أَن تَجۡعَلَ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَهُمۡ سَدࣰّا94
قَالَ مَا مَكَّنِّي فِيهِ رَبِّي خَيۡرࣱ فَأَعِينُونِي بِقُوَّةٍ أَجۡعَلۡ بَيۡنَكُمۡ وَبَيۡنَهُمۡ رَدۡمًا95
ءَاتُونِي زُبَرَ ٱلۡحَدِيدِۖ حَتَّىٰٓ إِذَا سَاوَىٰ بَيۡنَ ٱلصَّدَفَيۡنِ قَالَ ٱنفُخُواْۖ حَتَّىٰٓ إِذَا جَعَلَهُۥ نَارࣰا قَالَ ءَاتُونِيٓ أُفۡرِغۡ عَلَيۡهِ قِطۡرࣰا96
فَمَا ٱسۡطَٰعُوٓاْ أَن يَظۡهَرُوهُ وَمَا ٱسۡتَطَٰعُواْ لَهُۥ نَقۡبࣰا97
قَالَ هَٰذَا رَحۡمَةࣱ مِّن رَّبِّيۖ فَإِذَا جَآءَ وَعۡدُ رَبِّي جَعَلَهُۥ دَكَّآءَۖ وَكَانَ وَعۡدُ رَبِّي حَقࣰّا98
وَتَرَكۡنَا بَعۡضَهُمۡ يَوۡمَئِذࣲ يَمُوجُ فِي بَعۡضࣲۖ وَنُفِخَ فِي ٱلصُّورِ فَجَمَعۡنَٰهُمۡ جَمۡعࣰا99
وَعَرَضۡنَا جَهَنَّمَ يَوۡمَئِذࣲ لِّلۡكَٰفِرِينَ عَرۡضًا100
ٱلَّذِينَ كَانَتۡ أَعۡيُنُهُمۡ فِي غِطَآءٍ عَن ذِكۡرِي وَكَانُواْ لَا يَسۡتَطِيعُونَ سَمۡعًا101
أَفَحَسِبَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ أَن يَتَّخِذُواْ عِبَادِي مِن دُونِيٓ أَوۡلِيَآءَۚ إِنَّآ أَعۡتَدۡنَا جَهَنَّمَ لِلۡكَٰفِرِينَ نُزُلࣰا102
قُلۡ هَلۡ نُنَبِّئُكُم بِٱلۡأَخۡسَرِينَ أَعۡمَٰلًا103
ٱلَّذِينَ ضَلَّ سَعۡيُهُمۡ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَا وَهُمۡ يَحۡسَبُونَ أَنَّهُمۡ يُحۡسِنُونَ صُنۡعًا104
أُوْلَـٰٓئِكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُواْ بِـَٔايَٰتِ رَبِّهِمۡ وَلِقَآئِهِۦ فَحَبِطَتۡ أَعۡمَٰلُهُمۡ فَلَا نُقِيمُ لَهُمۡ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ وَزۡنࣰا105
ذَٰلِكَ جَزَآؤُهُمۡ جَهَنَّمُ بِمَا كَفَرُواْ وَٱتَّخَذُوٓاْ ءَايَٰتِي وَرُسُلِي هُزُوًا106
إِنَّ ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَعَمِلُواْ ٱلصَّـٰلِحَٰتِ كَانَتۡ لَهُمۡ جَنَّـٰتُ ٱلۡفِرۡدَوۡسِ نُزُلًا107
خَٰلِدِينَ فِيهَا لَا يَبۡغُونَ عَنۡهَا حِوَلࣰا108
قُل لَّوۡ كَانَ ٱلۡبَحۡرُ مِدَادࣰا لِّكَلِمَٰتِ رَبِّي لَنَفِدَ ٱلۡبَحۡرُ قَبۡلَ أَن تَنفَدَ كَلِمَٰتُ رَبِّي وَلَوۡ جِئۡنَا بِمِثۡلِهِۦ مَدَدࣰا109
قُلۡ إِنَّمَآ أَنَا۠ بَشَرࣱ مِّثۡلُكُمۡ يُوحَىٰٓ إِلَيَّ أَنَّمَآ إِلَٰهُكُمۡ إِلَٰهࣱ وَٰحِدࣱۖ فَمَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ رَبِّهِۦ فَلۡيَعۡمَلۡ عَمَلࣰا صَٰلِحࣰا وَلَا يُشۡرِكۡ بِعِبَادَةِ رَبِّهِۦٓ أَحَدَۢا110
ترجمه
تفسیر
حدیث
واژه‌نامه
اعلام و اسما
موضوعات
اعراب قرآن
آیات مرتبط
آیات در کتب
فیلتر بر اساس کتاب
نوع ترجمه
ترجمه معنایی قرآن120
ترجمه برگرفته26
ترجمه لفظی قرآن15
ترجمه آزاد قرآن10
ترجمه کهن قرآن7
ترجمه منظوم قرآن3
ترجمه آهنگین قرآن2
کتاب
ترجمه پاینده1
ترجمه کاویان‌پور1
ترجمه مشکینی1
ترجمه مکارم (مطابق صوت)1
ترجمه الهى قمشه‌اى1
ترجمه آیتی1
ترجمه معزی1
ترجمه انصاریان1
ترجمه رضایی1
ترجمه مصباح‌زاده1
ترجمه تشکری1
ترجمه گرمارودی1
ترجمه رهنما1
ترجمه فارسی1
ترجمه صلواتی1
ترجمه مرکز فرهنگ و معارف1
ترجمه امینیان1
ترجمه برگرفته از تفسیر أحسن‌الحديث1
ترجمه برگرفته از ترجمه ‌تفسیر طبرى1
ترجمه برگرفته از ترجمه‌ تفسیر الميزان1
ترجمه دهلوی1
ترجمه طاهری1
ترجمه یاسری1
ترجمه شعرانی1
ترجمه سراج1
ترجمه برگرفته از تفسیر صفی1
ترجمه برگرفته از بيان السعادة1
ترجمه مجد1
ترجمه برگرفته از تفسیر آسان1
ترجمه برگرفته از تفسیر جامع1
ترجمه برگرفته از تفسیر حجة التفاسير1
ترجمه برگرفته از تفسیر خسروى1
ترجمه برگرفته از تفسیر عاملى1
ترجمه برگرفته از روان جاويد1
ترجمه برگرفته از تفسیر تاج التراجم1
ترجمه حجتی1
ترجمه برزی1
ترجمه برگرفته از تفسیر نسفى1
ترجمه انصاری1
ترجمه ارفع1
ترجمه فیض‌الاسلام1
ترجمه حلبی1
ترجمه پورجوادی1
ترجمه صادق نوبری1
ترجمه مجتبوی1
ترجمه صفارزاده1
ترجمه خواجوی1
ترجمه اشرفی1
ترجمه بهرام پور1
ترجمه قرآن (دهم هجری)1
ترجمه برگرفته از تفسیر جوامع الجامع1
ترجمه برگرفته از ترجمان فرقان1
ترجمه برگرفته از تفسير نور (خرم دل)1
ترجمه کرمی1
ترجمه برگرفته از تفسیر كاشف1
ترجمه برگرفته از کلمة الله العلیا1
ترجمه یزدی1
ترجمه برگرفته از تفسیر نور (قرائتی)1
ترجمه صفوی1
ترجمه حدادعادل1
اردو- جالندهرى1
چينى - محمد مكين1
بلغارى - تيوفانوف1
ژاپنى - ترجمه گروهی1
روسى - كراچكوفسكى1
روسى - عثمانف1
روسى - والريا1
آذربايجانى - مهدى‌اف و جعفرلى1
لهستانى - بيلاوسكى1
بوسنيايى - كوركوت1
هوسا - محمود غومي1
بنگالى - ظهورالحق1
تاميلى - مدنى و مبارك1
هندى - فاروق‌خان و ندوى1
كره‌اى - يونغ كيل1
اردو - جوادى1
روسى - كوليف1
اردو - نجفى1
انگليسى - شاكر1
انگليسى - ايروينگ1
انگليسى - صفارزاده1
انگليسى - قرايى1
انگليسى - پيكتال1
انگليسى - محمد و سميرا1
انگليسى - مسلمانان مترقى1
انگليسى - يوسف على1
انگليسى - آربرى1
آلبانيايى - شريف احمدى1
آلمانى - احمديه1
آلمانى - الازهر1
آلمانى - زيدان1
آلمانى - محمد رسول1
آلمانى - پارت1
آلمانى - كورى1
اسپانيايى - خوليو كورتس1
اندونزيايى - ترجمه گروهی1
ايتاليايى - پيكاردو1
پرتغالى - سمير الحائك1
تركى - قدرى چليك1
تركى - گلپنارلى1
سواحلى - على بروانى1
فرانسه - فخرى1
فرانسه - حميدالله1
فرانسه - ماسون1
كردى - وارلى1
مالايى - باسميح1
انگليسى - سرور1
اسپرانتو - فاضل تیموری1
پشتو - عبدالولي خان1
ترکی - کاویان‌پور1
انگلیسی - میر احمد علی1
تاجیکی - میرزا ملا احمد1
اردو - میر احمد علی1
ازبکی - علاء الدین منصور1
فرانسه - گلتون1
فرانسه - حمزه بوبکر1
کردی - باموکی1
ترجمه ابراهیمی1
سوئدی - برنستروم1
ترجمه ملکی1
اردو - جونا کرهی1
ترجمه میبدی1
ترجمه استادولی1
ترجمه آیت اللهی1
ترجمه رسولی محلاتی1
ترجمه قرآن قدس1
ترجمه شاهین1
ترجمه نور الدین کاشانی1
ترکی - سعات ییلدیریم1
ترجمه شیخ الهند1
ترجمه برگرفته از تفسیر روض الجنان1
ترجمه برگرفته از ترجمه تفسیر مجمع البیان1
ترجمه برگرفته از تفسیر مخزن العرفان1
ترجمه برگرفته از تفسیر نسیم رحمت1
ترجمه برگرفته از تفسیر تذکار وحی1
ترجمه فاضلی1
ترجمه یزدان پناه1
ترجمه امامی1
ترجمه ایران پناه1
ترجمه برگرفته از تفسیر ابو بکر عتیق نیشابوری1
ترجمه شیروانی1
ترجمه برگرفته از تفسیر کوثر1
ترجمه مکارم (ویرایش جدید)1
آذربایجانی - بنیادوف1
انگلیسي - فروتن1
آلمانی - بوبنهایم1
ترجمه ریاعی1
مذهب
شيعه92
سني47
مسيحى8
زبان
فارسی84
انگليسى12
آلمانی7
اردو5
فرانسوی5
روسى4
تركى استانبولى 3
آذربايجانى2
چينى1
بلغارى1
ژاپنى1
لهستانى1
بوسنيايى1
هوسا1
بنگالى1
تاميلى1
هندى1
كره‌اى1
آلبانیایی1
اسپانیایی1
اسپرانتو1
اندونزیایی1
ایتالیایی1
پرتغالی1
سواحلی1
مالزیایی1
کردی1
پشتو1
ترکی آذری1
تاجیکی1
ازبکی1
کردی(لاتین)1
سوئدی1
147 مورد یافت شد

مرتب سازی:

پیش فرضقرن
ترجمه ابراهیمی
بدين سان [مردم را] از حال آنان (اصحاب كهف) آگاه نموديم تا بدانند كه وعدۀ خداحقّ است و [بدانند كه] در حقيقت قيامت هيچ شكى نيست [و پس از آن كه مردم از وجود اصحاب كهف با خبر شدند]، آنگاه ميان خودشان در مورد كار مربوط به آنها، با هم اختلاف مى‌كردند، پس [عد هاى] گفتند:بر روى آنها ساختمانى بسازيد؛ [زيرا] پروردگارشان به آنان داناتر است؛ [ اما] كسانى كه بر كار مربوط به آنها تسلّط داشتند (حاكمان) گفتند:به طور حتم ما مسجدى بر [روى مكان يا غار] آنها بنا مى‌نهيم
ترجمه ارفع
و بدين طريق مردم را از حال اصحاب كهف آگاه كرديم تا بدانند كه وعدۀ الهى حق است و قيامت خواهد آمد و شكّى در آن نيست . هنگامى كه بين خود در كار آنها نزاع داشتند و مى‌گفتند: در جاى آنها بنايى بسازيد. پروردگارشان از وضع آنها آگاه‌تر است و آنهايى كه از كارشان آگاه شده بودند گفتند: ما مسجدى در كنارشان مى‌سازيم
ترجمه استادولی
استادولی، حسین, جلد 1, صفحه 296
و اين‌گونه [مردم آن شهر را] بر آنان آگاه ساختيم تا بدانند كه وعدۀ خداوند (زنده‌كردن مردگان پس از مرگ) حق است و قيامت هيچ شكى در آن نيست، آن‌گاه كه در كارشان (اعتقاد به قيامت) ميان خود نزاع مى‌كردند، [مخالفان] گفتند: بر روى آنان بنايى بسازيد (تا داستان آنها بر ملا نشود) - پروردگارشان به آنان داناتر است - آنان‌كه در كارشان پيروز شدند (معتقدان به قيامت) گفتند: بر روى آنان مسجدى خواهيم ساخت [تا خاطرۀ آنان زنده بماند]
ترجمه اشرفی
اشرفی تبریزی، محمود, جلد 1, صفحه 490
و همچنين واقف گردانيديم برايشان تا بدانند كه حقا وعده خدا حقست و به‌درستى كه قيامت نيست شكى در آن هنگامى كه نزاع مى‌كردند ميان خود در كارشان پس گفتند بنا كنيد برايشان بنائى پروردگار ايشان داناتر است به ايشان گفتند آنان كه غالب شدند بر كار ايشان هرآينه مى‌سازيم برايشان مسجدى
ترجمه الهى قمشه‌اى
و اين چنين ما مردم را بر حال اصحاب كهف آگاه ساختيم تا خلق بدانند كه وعدۀ خدا (به روز معاد و زنده كردن مردگان) به حق بوده و ساعت قيامت البته بى‌هيچ شك خواهد آمد، آن گاه كه ميانشان تنازع و خلاف در امر آنها بود (يعنى در عدد يا آيين آنها كه قائل به معاد و قيامت بودند) پس بعضى گفتند: بايد گرد آنها حصار و بنايى بسازيم (كه در حبس از خلق مستور و ممنوع شوند) خدا به احوال آنها آگاه‌تر است و آنان كه بر واقع احوال آنها ظفر و اطلاع يافتند (يعنى خداپرستان و نيكان امت با خود) گفتند: البته بر ايشان مسجدى بنا كنيم
ترجمه امامی
اين‌چنين،كسان را بر كارشان آگاه كرديم تا بدانند كه نويد خدا راست است و اين‌كه در رستخيز شكى نيست.چه در كارشان در ميان خود ستيز مى‌كرده‌اند.پس،گفتند:بر ايشان بنيادى برآريد.پروردگارشان بر آنان آگاه‌تر است.آنان كه در كار خويش پيروز شدند،گفتند:بر ايشان مسجدى خواهيم ساخت
ترجمه امینیان
بدين‌سان ز احوال [اصحاب كهف]
نموديم ديگر كسان را خبر
كه دانند وعد الهى است راست
و شكّى به محشر نمانَد [دگر]
جَدَل چونكه در بينشان درگرفت
بگفتند [جمعى] كه بر جايشان
گذاريد بنياد يك يادمان
[نمايانگر قصد و آرايشان]
خداوندشان باشد آگاه‌تر
به احوال آن مردم [پاك‌راى]
و آنان كه بر دستشان بود كار
بگفتند: خواهيم كرد آن بناى
نماييم با ياد [اصحاب كهف]
[زيارتگهى]، معبدى را به‌پاى
ترجمه انصاریان
و اين‌گونه [مردم آن شهر را به وسيلۀ آن سكۀ قديمى] از حال آنان آگاه كرديم تا بدانند كه وعدۀ خدا [در برانگيختن مردگان در روز قيامت] حق است و در برپا شدن قيامت هيچ ترديدى نيست. هنگامى كه [كاشفانِ غار] ميان خودشان در كار آنان نزاع و ستيز داشتند، پس [يك گروه] گفتند: ساختمانى به روى [جايگاه] آنان بنا كنيد [تا از ديده‌ها پنهان بمانند] البته پروردگارشان به آنان داناتر است. ولى آنان كه بر كارشان [نسبت به اصحاب كهف] پيروز شدند، گفتند: به يقين مسجدى بر روى [جايگاه] آنان بنا خواهيم كرد
ترجمه انصاری
انصاری، مسعود, جلد 1, صفحه 296
و بدين‌سان[مردم را]به[حال]آنان آگاه ساختيم تا بدانند كه وعدۀ خداوند حقّ است و آنكه هيچ شكى در قيامت نيست.هنگامى كه[مردم دربارۀ]كارشان منازعه مى‌كردند.و گفتند:بر[غار]آنان بنايى بسازيد.پروردگارشان به[حال]آنان داناتر است.كسانى كه بر كار[و بار]شان دست يافتند،گفتند:بر[غار]شان سجده گاهى مى‌سازيم
ترجمه ایران پناه
و همينطور مردم را از اين موضوع آگاه كرديم تا بدانند كه وعدۀ خدا راست است،و در مورد قيامت شكّى نيست،سپس در بارۀ آنها با همديگر به گفتگو پرداختند،گفتند:بر روى آنها بنايى بسازيم تا بيادگار بماند،بعد گفتند:نه آنجا را مسجد مى‌كنيم
ترجمه آیت اللهی
بدين‌سان كسانى را از آنها مطلع كرديم تا بدانند كه وعدۀ خدا حق است و در رستاخيز ترديدى نيست وقتى كه ميان خويش، در كار آنها مناقشه مى‌كردند گفتند: بر روى آنها بنايى بسازيد پروردگار به كارشان داناتر است (تا به قول مشركين براى ابد پنهان باشد) و كسانى كه در مورد ايشان پيروز گشته بودند گفتند: بر بالاى غار آنها عبادتگاهى خواهيم ساخت (تا بقول موحدين هميشه در خاطره‌ها باشند)
ترجمه آیتی
آیتی، عبدالمحمد, جلد 1, صفحه 297
بدين سان مردم را به حالشان آگاه كرديم تا بدانند كه وعدۀ خدا راست است و در قيامت ترديدى نيست. آن گاه در بارۀ آنها با يكديگر به گفت و گو پرداختند و گفتند: بر روى آنها بنايى برآوريد - پروردگارشان به كارشان آگاه‌تر است - و آنان كه بر حالشان آگاه‌تر شده بودند، گفتند: نه، اينجا را مسجدى مى‌كنيم
ترجمه برزی
برزی، اصغر, جلد 1, صفحه 296
و ما بدين گونه [مردم را] بر [احوال] آنان آگاه ساختيم تا بدانند كه وعده‌ى الهى حقّ است و در قيامت هيچ شكّى نيست، آن‌گاه كه بين خود در كارشان با هم ديگر نزاع مى‌كردند، پس [عده‌اى] گفتند: «بر آنان بنايى بسازيد، پروردگارشان بر [احوال] شان داناتر است.» كسانى كه بر كار آنان غلبه داشتند، گفتند: «حتما بر آنان معبدى خواهيم ساخت
ترجمه برگرفته از بيان السعادة
سلطان علی‌شاه، سلطان محمد بن حیدر, جلد 8, صفحه 376
و باز ما مردم را بر حال اصحاب كهف آگاه ساختيم تا خلق بدانند كه وعده‌ى خدا بر حقّ بوده و ساعت قيامت البتّه بى‌هيچ شكّ خواهد آمد تا مردمى كه ميانشان تنازع و خلاف در امر آن‌ها بود پس با اين همه بعضى گفتند بايد گرد آن‌ها حصار و بنايى بسازيم، خدا بر احوال آن‌ها آگاه‌تر است و آنان كه بر واقع احوال آن‌ها ظفر و اطّلاع يافتند گفتند: البتّه بر ايشان مسجدى بنا كنيم
ترجمه برگرفته از ترجمان فرقان
و بدين‌سان (مردمان آن ديار را) بر حالشان آگاه ساختيم، تا بدانند (كه) همانا وعده‌ى خدا حق است، و (اينكه) به‌راستى در (فرارسيدن) ساعت (قيامت) هيچ شك مستندى نيست. چون ميان خود در كارشان با يكديگر نزاع مى‌كنند، پس (اينان) گفتند: «بر روى آنها ساختمانى بنا كنيد، پروردگارشان به (حال) آنان داناتر است.» (سرانجام) كسانى كه بر جريانشان آگاه شدند گفتند: «به‌راستى و درستى بر رويشان مسجدى برخواهيم گرفت
ترجمه برگرفته از ترجمه‌ تفسیر الميزان
بدينسان كسانى را از آنها مطلع كرديم تا بدانند كه وعده خدا حق است، و در رستاخيز ترديدى نيست، وقتى كه ميان خويش در كار آنها مناقشه مى‌كردند، گفتند بر غار آنها بنائى بسازيد پروردگار به كارشان داناتر است، و كسانى كه در مورد ايشان غلبه يافته بودند گفتند بر غار آنها عبادت‌گاهى خواهيم ساخت
ترجمه برگرفته از ترجمه ‌تفسیر طبرى
و هم چنين بررسانيديم و ديده‌ور كردم فرا ايشان - مؤمنان و كافران در شهر افسوس - تا بدانند كه وعدۀ خداى راست است، و - بدانند - كه رستخيز بباشد بى‌شك، اندران وقت كه پيكار مى‌كردند يك واديگر در كار ايشان، گفتند مؤمنان: - برآريد بنائى بريشان بر در غارشان خداى ايشان داناتر با ايشان. گفتند آن كسها كه كردند غلبه بر كار ايشان: ما كنيم بر در غار ايشان مزكتى
ترجمه برگرفته از ترجمه تفسیر مجمع البیان
و همچنين مردم را از حال آنها مطلع كرديم تا بدانند كه وعدۀ خدا حق است و دربارۀ قيامت ترديدى نيست. (اين كار را هنگامى كرديم) كه ميان خويش دربارۀ كار آنها اختلاف كرده، مى‌گفتند: بر آنها بنايى بسازيد. پروردگارشان بكارشان داناتر است و كسانى كه بر كار آنها غلبه يافته بودند، گفتند: بر آنها مسجدى مى‌سازيم
ترجمه برگرفته از تفسیر ابو بکر عتیق نیشابوری
و چنين ما ديده‌ور كرديم ما[آن قوم را]بريشان تا بدانند كه هنگام خداى [عزّ و جلّ ببعث]درست و راست است و آنكه قيامت جاى شكّ نيست دران آنگاه كه پيكار مى‌كردند وا يكديگر ميان ايشان در كار ايشان[يعنى مؤمن و كافر]پس گفتند براريد بريشان برآورده‌اى.خداى ايشان داناتر بحال ايشان.گفتند آنها كه به آمدند در كار ايشان بدرستى كه ما بسازيم بر زبر ايشان مزگتى
ترجمه برگرفته از تفسیر أحسن‌الحديث
بدينسان اهل شهر را بر آنها واقف كرديم تا بدانند كه وعدۀ خدا حق است و آخرت آمدنى است، وقتى كه در بين خود (در امر معاد) نزاع مى‌كردند، گفتند: بر آنها بنائى بسازيد، آنها كه بر كار اهل شهر غالب بودند، گفتند: بر آنها مسجدى مى‌سازيم
ترجمه برگرفته از تفسیر آسان
نجفی، محمدجواد, جلد 10, صفحه 246
و ما اين چنين آنان را آگاه ساختيم تا بدانند كه وعدۀ خدا حق، و شك و ترديد در قيامت نيست. بخاطر آور آن هنگامى را كه گروهى از مردم دربارۀ امر اصحاب كهف به ستيزه پرداختند و گفتند: ساختمانى برايشان بنا كنيد. پروردگارشان از وضع آنان آگاه‌تر است. بعدا آن افرادى كه بر امر اصحاب كهف دست يافتند گفتند: ما حتما مسجدى براى ايشان خواهيم ساخت
ترجمه برگرفته از تفسیر تاج التراجم
و همچنان كه برانگيختيم مطلع كرديم بر ايشان خلق را تا بدانند كه وعده خداى حق است و خود قيامت خواهد بود كه هيچ شك نيست اندر آن، آنگاه كه اختلاف بهم كردند ميان ايشان و كار ايشان، پس گفتند: بنا كنيد بر ايشان بنايى، خداى ايشان داناتر است به حال ايشان - يعنى در عدد ايشان و مقدار مقام ايشان در كهف - مشركان گفتند: ما بنا كنيم كه ايشان از مااند، و اصحاب گفتند: آنان كه غلبه كردند كار ايشان: ما بنا كنيم بر ايشان مسجدى
ترجمه برگرفته از تفسیر تذکار وحی
و بدين‌سان [مردم را] از آنها آگاه كرديم، آن‌گاه كه در ميان خودشان در كارشان(برپايى قيامت) كشمكش داشتند. [آگاهشان كرديم] تا بدانند كه وعدۀ خدا حق است، و اينكه در رستاخيز ترديدى نيست. آن‌گاه گروهى گفتند:بر آنها بنايى بسازيد؛ پروردگارشان به آنها داناتر است. كسانى كه در كارشان پيروز شدند، گفتند:سوگند كه بر آنان مسجدى مى‌سازيم
ترجمه برگرفته از تفسیر جامع
و اين چنين مردم را بحال اصحاب كهف واقف ساختيم تا بدانند وعده خداوند در بعث خلايق پس از مرگ حتمى است و هيچ‌گونه شكى در آن راه ندارد و چون كسانى كه در امر جوانمردان كهف در بين خود منازعه و جدال مى‌كردند با مشاهدۀ حال ايشان رفع گفتگو و نزاع نموده و گفتند براى آنها بنائى برپاكنيم تا به يادگار بماند خدا باحوال ايشان داناتر است و كسانى كه بر آنها ظفر و غلبه يافته بودند گفتند بر بالاى اين غار مسجدى بسازيم
ترجمه برگرفته از تفسیر خسروى
(و همچنان‌كه ما آنها را به خواب كرديم و بعد آنها را بيدار ساختيم) همچنان هم أهل آن شهر را (پس از سه قرن) بر حال آنها و آنچه بر آنها گذشته است مطّلع ساختيم تا بدانند كه وعدۀ خدا (راجع ببعث و ثواب و عقاب) حق است و اينكه در ساعت يعنى قيامت شكّى نيست (زيرا آن‌كس كه قادر است جماعتى را در اين مدّت متمادى در حال زنده بخواباند و بعد بيدار كند همان كس قادر است كه آنها را بميراند و سپس زنده نمايد) و ما اين كار را در موقعى كرديم كه آن مردم با يكديگر منازعه و اختلاف داشتند (در اينكه بعضى از آنها منكر بعث و قيامت بودند و بعضى ديگر مى‌گفتند ارواح مبعوث مى‌شوند نه اجسام و بعض ديگر اثبات معاد جسمانى را مى‌كردند. يا بقولى در باب عدّۀ اصحاب كهف و مدّت درنگ آنها در غار و آنچه بر آنها گذشته تنازع و اختلاف داشتند. زيرا چون پادشاه با مردم شهر بر آنها ورود كردند و از حال آنها پرسش كردند آن جوانان به زمين افتاده و آنا بمردند و شاه گفت أمر عجيبى پيش آمد و اينك رأى شما چيست و آنها اختلاف كردند بعضى گفتند بنائى و ديوارى در اينجا ساخته شود و بعضى گفتند در آستانۀ غار مسجدى بسازيم و اين اختلاف بقول ابن عباس بعد از مرگ آنها شد) بنابراين (مشركين از اهل آن شهر) گفتند بنيانى يعنى پى و ديوارى در برابر اين غار بسازيد (و آنها را در پشت غار مستور كنيد) پروردگار آنها بحال آنها داناتر است (و حاجتى نيست كه غير خدا بر حال آنها و مكان آنها باخبر باشد) ولى آنهائى كه بر اصحاب كهف ظفر يافته و بر أمر آنها مستولى بودند (يعنى پادشاه مؤمن و يارانش و دوستان أصحاب كهف از مؤمنان) گفتند كه بر مدفن آنها در آستانه غار مسجدى بسازيم (كه مردم ببركات آنها بسجود و عبادت بپردازند)
ترجمه برگرفته از روان جاويد
و همچنين مطّلع گردانديم بر ايشان تا بدانند كه وعدۀ خدا حقّ است و همانا قيامت نيست شكّى در آن هنگامى كه نزاع مى‌نمودند ميان خودشان در كارشان پس گفتند بنا كنيد بر ايشان بنائى پروردگارشان داناتر است به كارشان گفتند آنان كه مطّلع شدند بحال ايشان هرآينه بنا مى‌كنيم بر ايشان مسجدى
ترجمه برگرفته از تفسیر صفی
و همچنين واقف گردانيديم بر ايشان تا بدانند بدرستى كه وعده خدا حق است و بر دستى كه قيامت نيست شكى در آن هنگامى كه نزاع مى‌كردند ميان خود در كار ايشان پس گفتند بنا كنيد بر ايشان بنائى پروردگار ايشان داناتر است بايشان گفتند آنان كه غالب شدند بر امر ايشان هر آينه مى‌سازيم بر ايشان مسجدى
ترجمه برگرفته از تفسیر عاملى
[ولى در تقدير چنين معين كرده بوديم و] نيز از شگفتيهاى آفرينش اين بود كه مردم را از سرگذشت آنها خبردار كرديم تا [نمونه باشد و] دريابند كه وعده‌ى حقّ راست است و قيامت يقينى [اكنون بشنو چون مردم شهر آن گروه را ديدند] گفتگوى‌شان درگرفت [و دو دسته شدند] و گفتند: بر اينها بنائى بسازيد [و در پناه ساختمانشان بداريد] كه خدايشان نيك بداند كه هستند و چگونه مانده‌اند، ولى آن دسته كه چيره شدند گفتند: اينجا را نمازگاه مى‌كنيم
ترجمه برگرفته از تفسیر كاشف
بدين‌سان مردم را به حالشان آگاه كرديم تا بدانند كه وعدۀ خدا راست است و در قيامت ترديدى نيست. آن‌گاه دربارۀ آنها با يكديگر به گفتگو پرداختند و گفتند: بر روى آنها بنايى برآوريد، پروردگارشان به كارشان آگاه‌تر است و آنان كه بر حالشان آگاه‌تر شده بودند، گفتند: نه، اينجا را مسجدى مى‌كنيم
ترجمه برگرفته از تفسیر کوثر
و اين‌چنين مردم را از حال آنان با خبر كرديم تا بدانند كه وعده خدا حق است و شكى در قيامت نيست، هنگامى كه درباره آنان در ميان خود اختلاف كردند پس گفتند:بر آنان بنايى بسازيد، پروردگارشان به حال آنان داناتر است، كسانى كه بركار آنان چيره شدند گفتند:هر آينه ما بر آنان مسجدى خواهيم ساخت