من تَابَ من ذنبه يَتُوبُ تَوْبَةً و تَوْباً: أقلع منه . " التَّوْبُ و التَّوْبَةُ " الرجوع من الذنوب و في اصطلاح أهل العلم: الندم على الذنب لكونه ذنبا.مجمع البحرين ، جلد2 ، صفحه14
تَوْب. تَوْبَه. مَتَاب همه بمعنى رجوع و برگشتن است در قاموس و صحاح و اقرب الموارد، قيد معصيت را اضافه كرده و گفته‌اند: رجوع از معصيت ولى رجوع مطلق صحيح است زيرا اين كلمه در بارۀ خداى تعالى نيز بكار رفته و در او رجوع از معصيت معنى ندارد در مجمع ذيل آيۀ 37 بقره فرموده: اصل توبه رجوع از عمل گذشته است. گويا مجمع نيز توبۀ عبد را در نظر داشته است. در الميزان در جاهاى متعدد آنرا مطلق رجوع فرموده و اين كاملا صحيح و باستعمال قرآن اوفق است. معناى توبه همانطور كه گفته شد رجوع است النهاية توبۀ خدا با توبۀ عبد فرقش آنست كه توبۀ عبد برگشتن بسوى خداست با ترك معصيت و تصميم عدم ارتكاب بآن، و توبۀ خدا باز گشت به بنده است با رحمت و مغفرت و با موفّق كردن بتوبه (جملۀ اخير را بعدا توضيح خواهيم داد). بايد دانست: باز گشت خداى مهربان بسوى بنده از بازگشت بنده بيشتر است.قاموس قرآن ، جلد1 ، صفحه285
[التَّوْب]: جمع تَوْبَة، بالهاء، و هي الرجعة إِلى اللّٰه تعالى من كل ذنب.شمس العلوم و دواء کلام العرب من الکلوم ، جلد2 ، صفحه781