سوره
آیه
جزء
صفحه
ترجمه
نمایش براساس مصحف
قرائت
قلم
حفظ

الجُزءُ الثَّلَاثُونَ

سوره الشمس

صفحه596
لَا يَصۡلَىٰهَآ إِلَّا ٱلۡأَشۡقَى15
ٱلَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ16
وَسَيُجَنَّبُهَا ٱلۡأَتۡقَى17
ٱلَّذِي يُؤۡتِي مَالَهُۥ يَتَزَكَّىٰ18
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُۥ مِن نِّعۡمَةࣲ تُجۡزَىٰٓ19
إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ رَبِّهِ ٱلۡأَعۡلَىٰ20
وَلَسَوۡفَ يَرۡضَىٰ21
{
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَٱلضُّحَىٰ1
وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ2
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ3
وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرࣱ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ4
وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ5
أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمࣰا فَـَٔاوَىٰ6
وَوَجَدَكَ ضَآلࣰّا فَهَدَىٰ7
وَوَجَدَكَ عَآئِلࣰا فَأَغۡنَىٰ8
فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ9
وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ10
وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ11
~
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ1
وَوَضَعۡنَا عَنكَ وِزۡرَكَ2
ٱلَّذِيٓ أَنقَضَ ظَهۡرَكَ3
وَرَفَعۡنَا لَكَ ذِكۡرَكَ4
فَإِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرًا5
إِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرࣰا6
فَإِذَا فَرَغۡتَ فَٱنصَبۡ7
وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَٱرۡغَب8
الجُزءُ الثَّلَاثُونَ
سوره الشمس
صفحه596
لَا يَصۡلَىٰهَآ إِلَّا ٱلۡأَشۡقَى15
به آن[آتش كسى]جز[مردمان]بسيار نگون‌بخت در نيايد15
ٱلَّذِي كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ16
كسى كه[حقّ را]دروغ انگاشت و رويگردان شد16
وَسَيُجَنَّبُهَا ٱلۡأَتۡقَى17
و[مردمان]بس پروا پيشه از آن دور داشته خواهد شد17
ٱلَّذِي يُؤۡتِي مَالَهُۥ يَتَزَكَّىٰ18
كسى كه مالش را مى‌دهد تا پاكدل شود18
وَمَا لِأَحَدٍ عِندَهُۥ مِن نِّعۡمَةࣲ تُجۡزَىٰٓ19
و كسى در نزد او نعمتى ندارند كه پاداش[آن را]ببيند19
إِلَّا ٱبۡتِغَآءَ وَجۡهِ رَبِّهِ ٱلۡأَعۡلَىٰ20
بلكه براى كسب خشنودى پروردگار برتر خود مى‌بخشد20
وَلَسَوۡفَ يَرۡضَىٰ21
و به راستى خشنود خواهد شد21
{
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشايندۀ مهربان
وَٱلضُّحَىٰ1
سوگند به هنگام چاشت1
وَٱلَّيۡلِ إِذَا سَجَىٰ2
و سوگند به شب چون فروپوشد2
مَا وَدَّعَكَ رَبُّكَ وَمَا قَلَىٰ3
كه پروردگارت تو را رها نكرده و دشمن نداشته است3
وَلَلۡأٓخِرَةُ خَيۡرࣱ لَّكَ مِنَ ٱلۡأُولَىٰ4
به يقين آخرت برايت از دنيا بهتر خواهد بود4
وَلَسَوۡفَ يُعۡطِيكَ رَبُّكَ فَتَرۡضَىٰٓ5
و پروردگارت به تو[نعمت]خواهد داد،كه خشنود مى‌گردى5
أَلَمۡ يَجِدۡكَ يَتِيمࣰا فَـَٔاوَىٰ6
آيا تو را يتيم نيافت و جاى داد؟6
وَوَجَدَكَ ضَآلࣰّا فَهَدَىٰ7
و تو را راه نايافته يافت و راه نمود7
وَوَجَدَكَ عَآئِلࣰا فَأَغۡنَىٰ8
و تو را تنگدست يافت و توانگر ساخت8
فَأَمَّا ٱلۡيَتِيمَ فَلَا تَقۡهَرۡ9
پس امّا به يتيم ستم مكن9
وَأَمَّا ٱلسَّآئِلَ فَلَا تَنۡهَرۡ10
و امّا بر گدا بانگ مزن10
وَأَمَّا بِنِعۡمَةِ رَبِّكَ فَحَدِّثۡ11
و امّا به نعمت پروردگارت سپاس بگزار11
~
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشايندۀ مهربان
أَلَمۡ نَشۡرَحۡ لَكَ صَدۡرَكَ1
آيا دلت را برايت نگشاده‌ايم‌؟1
وَوَضَعۡنَا عَنكَ وِزۡرَكَ2
و بار[سنگين]تو را از[دوش]تو بر نگرفتيم‌؟2
ٱلَّذِيٓ أَنقَضَ ظَهۡرَكَ3
[همان بارى]كه بر پشت تو سنگينى مى‌كرد3
وَرَفَعۡنَا لَكَ ذِكۡرَكَ4
و آوازه‌ات را برايت بلند گردانديم4
فَإِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرًا5
پس بى‌گمان در كنار دشوارى آسانى است5
إِنَّ مَعَ ٱلۡعُسۡرِ يُسۡرࣰا6
به يقين در كنار دشوارى آسانى است6
فَإِذَا فَرَغۡتَ فَٱنصَبۡ7
پس هنگامى كه[از كار و بارت]فراغت يافتى[در پرستش و عبادت پروردگارت]بكوش7
وَإِلَىٰ رَبِّكَ فَٱرۡغَب8
و به پروردگارت بگراى[و در نزد او خاكسارى كن]8