سوره
آیه
جزء
صفحه
ترجمه
نمایش براساس مصحف
قرائت
قلم
حفظ

الجُزءُ الثَّلَاثُونَ

سوره الشمس

صفحه595
}
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا1
وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا2
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا3
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا4
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا5
وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا6
وَنَفۡسࣲ وَمَا سَوَّىٰهَا7
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا8
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا9
وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا10
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ11
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا12
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا13
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا14
وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا15
|
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ1
وَٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ2
وَمَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ3
إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ4
فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَٱتَّقَىٰ5
وَصَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ6
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ7
وَأَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَٱسۡتَغۡنَىٰ8
وَكَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ9
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ10
وَمَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ11
إِنَّ عَلَيۡنَا لَلۡهُدَىٰ12
وَإِنَّ لَنَا لَلۡأٓخِرَةَ وَٱلۡأُولَىٰ13
فَأَنذَرۡتُكُمۡ نَارࣰا تَلَظَّىٰ14
الجُزءُ الثَّلَاثُونَ
سوره الشمس
صفحه595
}
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشايندۀ مهربان
وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا1
سوگند به خورشيد و پرتو آن1
وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا2
و به ماه چون از پى[آن] درآيد2
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا3
و به روز چون آن را نمايان سازد3
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا4
و به شب چون آن را فروپوشاند4
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا5
و به آسمان و به آنكه آن را بنا كرد5
وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا6
و به زمين و به آنكه آن را بگسترد6
وَنَفۡسࣲ وَمَا سَوَّىٰهَا7
و به نفس[انسان]و آنكه به آن سامان داد7
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا8
و به هر نفسى نافرمانى و پرهيزگارى‌اش را الهام كرد8
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا9
كسى كه آن را پاك داشت،رستگار شد9
وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا10
و كسى كه آن را فرومايه داشت،زيانكار شد10
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ11
قوم ثمود از روى سركشى خود[آن را]دروغ انگاشتند11
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا12
هنگامى كه نگون‌بخت‌ترين آن[قوم]بر خاست12
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا13
و فرستادۀ خدا به آنان گفت:ناقۀ[آفريدۀ]خدا و آبشخور آن را به حال خود واگذاريد13
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا14
پس او را دروغگو انگاشتند، آنگاه آن[ناقه]را پى كردند سپس به سزاى گناهانشان،پروردگارشان بر آنان كيفر نازل كرد و آن[كيفر را بر آنان]يكسان اعمال داشت14
وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا15
و[خداوند را]از فرجام آن[كيفر]باكى نيست15
|
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خداوند بخشايندۀ مهربان
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ1
سوگند به شب چون فروپوشاند1
وَٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ2
و سوگند به روز چون پديدار شود2
وَمَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ3
و به ذاتى كه نر و ماده را آفريد3
إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ4
كه بى‌گمان تلاش شما پراكنده است4
فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَٱتَّقَىٰ5
پس امّا كسى كه بخشيد و پرهيزگارى كرد5
وَصَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ6
و[آيين]نيك را تصديق كرد6
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ7
[راه رسيدن]به آسايش را برايش آسان مى‌گردانيم7
وَأَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَٱسۡتَغۡنَىٰ8
و امّا هركس كه بخل ورزيد و[خود را]بى‌نياز شمرد8
وَكَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ9
و[آيين]نيك را دروغ انگاشت9
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ10
به او[براى گرفتار آمدن به]دشوارى زمينه مى‌دهيم10
وَمَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ11
و چون نگونسار شود،مالش به كارش نيايد11
إِنَّ عَلَيۡنَا لَلۡهُدَىٰ12
راهنمايى[مردم]بر عهدۀ ماست12
وَإِنَّ لَنَا لَلۡأٓخِرَةَ وَٱلۡأُولَىٰ13
و بى‌گمان اين جهان و جهان ديگر از آن ماست13
فَأَنذَرۡتُكُمۡ نَارࣰا تَلَظَّىٰ14
پس شما را از آتشى كه زبانه زند،بيم دادم14