سوره
آیه
جزء
صفحه
ترجمه
نمایش براساس مصحف
قرائت
قلم
حفظ

جزء سی‌ام

سوره شمس

}
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا1
وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا2
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا3
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا4
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا5
وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا6
وَنَفۡسࣲ وَمَا سَوَّىٰهَا7
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا8
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا9
وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا10
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ11
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا12
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا13
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا14
وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا15
|
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ1
وَٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ2
وَمَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ3
إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ4
فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَٱتَّقَىٰ5
وَصَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ6
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ7
وَأَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَٱسۡتَغۡنَىٰ8
وَكَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ9
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ10
وَمَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ11
إِنَّ عَلَيۡنَا لَلۡهُدَىٰ12
وَإِنَّ لَنَا لَلۡأٓخِرَةَ وَٱلۡأُولَىٰ13
فَأَنذَرۡتُكُمۡ نَارࣰا تَلَظَّىٰ14
جزء سی‌ام
سوره شمس
}
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى
وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا1
سوگند به خورشيد و گسترش روشنى‌اش1
وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا2
و به ماه هنگامى كه از پى آن برآيد2
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا3
و به روزچون خورشيد را به خوبى آشكار كند3
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا4
و به شب هنگامى كه خورشيد را فرو پوشد4
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا5
و به آسمان و آنكه آن را بنا كرد5
وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا6
و به زمين و آنكه آن را گستراند6
وَنَفۡسࣲ وَمَا سَوَّىٰهَا7
و به نفس و آنكه آن را درست و نيكو نمود7
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا8
پس بزه‌كارى و پرهيزكارى‌اش را به او الهام كرد8
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا9
بى‌ترديد كسى كه نفس را [از آلودگى پاك كرد و] رشد داد، رستگار شد9
وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا10
و كسى كه آن را [به آلودگى‌ها و امور بازدارنده از رشد] بيالود [از رحمت حق] نوميد شد10
كَذَّبَتۡ ثَمُودُ بِطَغۡوَىٰهَآ11
قوم ثمود به سبب سركشى و طغيانش [پيامبرشان را] تكذيب كرد11
إِذِ ٱنۢبَعَثَ أَشۡقَىٰهَا12
زمانى كه بدبخت‌ترينشان به‌پا خاست12
فَقَالَ لَهُمۡ رَسُولُ ٱللَّهِ نَاقَةَ ٱللَّهِ وَسُقۡيَٰهَا13
پس فرستادۀ خدا به آنان گفت: ناقۀ خدا و آبشخورش را واگذاريد13
فَكَذَّبُوهُ فَعَقَرُوهَا فَدَمۡدَمَ عَلَيۡهِمۡ رَبُّهُم بِذَنۢبِهِمۡ فَسَوَّىٰهَا14
ولى به تكذيب او برخاستند و ناقه را پى كردند، و در نتيجه پروردگارشان به خاطر گناهشان عذاب سختى بر آنان فرو ريخت و همه قوم را با خاك يكسان و برابر ساخت14
وَلَا يَخَافُ عُقۡبَٰهَا15
و خدا از سرانجام آن كار [كه نابودى ستمكاران است] پروايى ندارد15
|
بِسۡمِ ٱللَّهِ ٱلرَّحۡمَٰنِ ٱلرَّحِيمِ
به نام خدا كه رحمتش بى‌اندازه است و مهربانى‌اش هميشگى
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰ1
سوگند به شب هنگامى كه فرو پوشد1
وَٱلنَّهَارِ إِذَا تَجَلَّىٰ2
و به روز هنگامى كه آشكار شود2
وَمَا خَلَقَ ٱلذَّكَرَ وَٱلۡأُنثَىٰٓ3
و به آنكه نر و ماده آفريد3
إِنَّ سَعۡيَكُمۡ لَشَتَّىٰ4
همانا تلاشتان گوناگون و پراكنده است4
فَأَمَّا مَنۡ أَعۡطَىٰ وَٱتَّقَىٰ5
اما كسى كه [ثروتش را در راه خدا] انفاق كرد و پرهيزكارى پيشه ساخت5
وَصَدَّقَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ6
و وعده نيكوتر را [كه وعدۀ خدا نسبت به پاداش انفاق و پرهيزكارى است] باور كرد6
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡيُسۡرَىٰ7
پس به زودى او را براى راه آسانى [كه انجام همه اعمال نيك به توفيق خداست] آماده مى‌كنيم7
وَأَمَّا مَنۢ بَخِلَ وَٱسۡتَغۡنَىٰ8
و اما كسى كه [از انفاق ثروت] بخل ورزيد و خود را بى‌نياز نشان داد8
وَكَذَّبَ بِٱلۡحُسۡنَىٰ9
و وعدۀ نيكوتر را تكذيب كرد9
فَسَنُيَسِّرُهُۥ لِلۡعُسۡرَىٰ10
پس او را براى راه سخت و دشوارى [كه سلب هرگونه توفيق از اوست] آماده مى‌كنيم10
وَمَا يُغۡنِي عَنۡهُ مَالُهُۥٓ إِذَا تَرَدَّىٰٓ11
و هنگامى كه [به چاه هلاكت و گودال گور] سقوط كند ثروتش [چيزى از عذاب خدا] را از او دفع نمى‌كند11
إِنَّ عَلَيۡنَا لَلۡهُدَىٰ12
بى‌ترديد هدايت كردن بر عهدۀ ماست12
وَإِنَّ لَنَا لَلۡأٓخِرَةَ وَٱلۡأُولَىٰ13
و به يقين دنيا و آخرت در سيطرۀ مالكيّت ماست13
فَأَنذَرۡتُكُمۡ نَارࣰا تَلَظَّىٰ14
پس شما را از آتشى كه زبانه مى‌كشد بيم مى‌دهم14