عزّى

عزّى ، نام يكى از بتهاى عرب جاهلى است [1] که در مسير مكّه به سوى عراق نزديك «ذات عرق» قرار داشت و قريش براى آن اهمّيّت فراوانى قائل بودند؛[2] و يا نام درختى است كه قوم غطفان مى پرستيدند،[3] كه پس از فتح مكه و انهدام بتها، پيامبر صلى الله عليه و آله اين بت را نيز شكست.[4]

منبع: فرهنگ قرآن[5] ، ج 20، ص385

[1] . التحقيق، ج 8، ص 117،« عزّى»

[2] . لسان العرب، ج 9، ص 188،« عزّى»

[3] . لغت نامه، ج 10، ص 13997،« عزّى»

[4] . الدرالمنثور، ج 7، ص 652

[5] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.