شمعون بن یعقوب

شمعون، فرزند ارشد و خردمند حضرت يعقوب (عليه السلام) بود كه رياست ديگر برادران را برعهده داشت.[1] برخى مفسّران، مقصود از «قائل» در آيه 10 سوره يوسف (علیه السلام) را وى دانسته اند كه ضمن ردّ تصميم ديگر برادران، مبنى بر كشتن حضرت يوسف (عليه السلام) پيشنهاد داد كه وى را در چاه افكنيد.[2] بنا به نقلى، مقصود از «كبيرهم» در آيه 80 سوره يوسف (علیه السلام) نيز شمعون دانسته شده كه در راستاى تعهد به پدر براى بازگرداندن بنيامين از مصر به كنعان، برخلاف نظر ساير برادران، از بازگشت نزد پدر خوددارى كرد.[3]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 17، ص442

[1] . جامع البيان، ج 8، جزء 13، ص 45؛ عرائس المجالس، ص 118؛ مجمع البيان، ج 5-/ 6، ص 390؛ الدرالمنثور، ج 4، ص 565

[2] . جامع البيان، ج 7، جزء 12، ص 203؛ روح المعانى، ج 7، جزء 12، ص 288؛ الاتقان فى علوم القرآن، ج 2، ص 318

[3] . جامع البيان، ج 7، جزء 12، ص 203؛ روح المعانى، ج 8، جزء 13، ص 51؛ مجمع البيان، ج 5-/ 6، ص 390؛ الكشاف، ج 2، ص 494؛ الاتقان فى علوم القرآن، ج 2، ص 318