نوجوانان خدمتکار بهشتی

«وِلدان» جمع «ولید»(به معنای مولود) و دو بار در قرآن کریم به کار رفته و مراد از آن نوجوانانی است که در بهشت خدمتکار هستند(اطلاق وِلدان، روشن مي كند كه همه تازه جوان هستند)؛ «يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ»[1] ،«وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ وِلْدانٌ مُخَلَّدُونَ إِذا رَأَيْتَهُمْ حَسِبْتَهُمْ لُؤْلُؤاً مَنْثُوراً»[2]

قرآن براى تكريم و بزرگداشت «ابرار» و «سابقانِ مقرّب»، از خدمت كاران آنان به «وِلْدان» تعبير مى كند و اين كرامتى است كه اين خادمان، از مخدومان خود و بر اثر تشرّف در حضور آنان كسب كرده اند؛ در حالى كه از خدمت كارانِ پارسايان و مؤمنان به «غِلْمان» ياد مى كند.

منابع:

دائرة المعارف قرآن كريم، ج 1، ص477

قاموس قرآن، ج 7، ص244

مجمع البيان، ج 9، ص251

[1] . «نوجوانانى جاودان (در شكوه و طراوت) پيوسته گرداگرد آنان مى گردند.» واقعة/17

[2] . انسان/19