گیاهان خشکیده

غُثاء، در اصل به معنى گياهان خشكى است كه روى سيلاب قرار مى گيرد، همچنين به كفهايى كه روى ديگ در حال جوشيدن پيدا مى شود «غثاء» مى گويند، و اين تعبير به عنوان كنايه از هر چيزى كه ضايع مى شود و بيهوده از دست مى رود استعمال مى شود. این کلمه فقط دو بار در قرآن محید آمده است؛ (سوره مؤمنون،آیه 41؛ سوره اعلى، آیه 5) و مراد از آن علفهاى خشكيده است.

منابع:

تفسير أحسن الحديث، ج 12، ص188

تفسير نمونه، ج 26، ص388