موى پيشانى

ناصية، به قسمت جلوى سر گفته مى شود و گاهى به موهاى جلوى سر نيز به اعتبار رستنگاهش، اطلاق مى گردد. در چهار آیه از قرآن کریم کلمه «ناصیه» به کار رفته و در آنها به نکاتی اشاره شده است:

«إِنِّي تَوَكَّلْتُ عَلَى اللَّهِ رَبِّي وَ رَبِّكُمْ ما مِنْ دَابَّةٍ إِلاَّ هُوَ آخِذٌ بِناصِيَتِها إِنَّ رَبِّي عَلى صِراطٍ مُسْتَقيمٍ»[1] گرفتن جلوى سر و يا موهاى جنبندگان، كنايه از تسلط و حاكميت مى باشد.

«يُعْرَفُ الْمُجْرِمُونَ بِسيماهُمْ فَيُؤْخَذُ بِالنَّواصي وَ الْأَقْدامِ»[2] افكندن مجرمان به جهنّم، با گرفتن موى بالاى پيشانى آنان از سوى مأموران جهنّم.

«كَلاَّ لَئِنْ لَمْ يَنْتَهِ لَنَسْفَعاً بِالنَّاصِيَةِ»[3] ، «ناصِيَةٍ كاذِبَةٍ خاطِئَةٍ»[4] تهديد انسان طغيانگر به افكندن در جهنّم با گرفتن موى بالاى پيشانى آنان از سوى خداوند.

منابع:

تفسير راهنما، ج 8، ص108

فرهنگ قرآن، ج 7، ص280

[1]هود: آیه56

[2]رحمن: آیه41

[3]علق: آیه15

[4]علق: آیه16