غلاف ها، شکوفه ها

«كَمّ» (به فتح اول)، به معنای پوشاندن است؛ كَمّ الشّى ء كمّاً: غطّاه و ستره. «كِمّ» (به كسر كاف)، غلافى است كه گل يا ميوه را مي پوشاند. جمع آن در قرآن «أكمام» است. راغب گويد: «كُمّ» (به ضمّ اول)، قسمتى از آستين پيراهن است كه دست را مي پوشاند و به كسر آن غلافى است كه ميوه را مي پوشاند.

در فارسی، گل درخت ميوه دار، هرگاه پيش از پديدار شدن برگ، پديد آيد، آن را «شكوفه» گويند؛ مانند شكوفه هلو، شكوفه آلبالو، شكوفه زردآلو و ... و اگر پس از برگ، پديدار شود، «گل» نامند؛ مانند گل انار و ....[1] اين كلمه دو بار در قرآن مجید آمده است؛ «فِيها فاكِهَةٌ وَ النَّخْلُ ذاتُ الْأَكْمامِ »،[2] «إِلَيْهِ يُرَدُّ عِلْمُ السَّاعَةِ وَ ما تَخْرُجُ مِنْ ثَمَراتٍ مِنْ أَكْمامِها وَ ما تَحْمِلُ مِنْ أُنْثى وَ لا تَضَعُ إِلَّا بِعِلْمِهِ »[3] .

منابع

فرهنگ قرآن، ج 17، ص435

قاموس قرآن، ج 6، ص150

[1] . لغت نامه، ج 9، ص 12712.

[2] . «در زمين ميوه هائى است و نخل غلاف دار» (الرحمن/11)

[3] . «علم قيامت راجع به خداست، ميوه ها جز به علم او از غلافهايشان در نيايند و مادگان جز به علم او حمل بر ندارند و نگذارند.» (فصلت/47)