راستگویان

صدّيقين از صدق و صدق به معناى مطابقت كلام با اعتقاد گوينده و واقع است.[1] مفرد آن صديق بوده و در تصوير معناى آن عبارات گوناگونى نقل شده است: الف. آن كه در نهايت راستگويى است؛[2] ب. آن كه همواره حق و پيامدهاى آن را تصديق مى كند؛ ج. آن كه رويّه و عادتش به راستى است؛ د. آن كه بدون ترديد، دستورات خدا و انبيا را تصديق مى كند؛[3] ه. آن كه هرگز دروغ نمى گويد؛ گفتار و عملش بر طبق حق بوده، حقايق اشيا را مى بيند.[4] در اینجا مراد از صدیقان، گروه خاصی در کنار انبیاء، شهدا و صالحان است که از آنان با عنوان «أنعمت علیهم؛ نعمت داده شدگان» یاد می شود. در «امالی» صدوق، مجلس هفتاد و دوم از پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) روایت شده است که فرمود: «الصِّدِّيقُونَ ثَلَاثَةٌ حَبِيبٌ النَّجَّارُ مُؤْمِنُ آلِ يَاسِينَ الَّذِي يَقُولُ اتَّبِعُوا الْمُرْسَلِينَ. اتَّبِعُوا مَنْ لا يَسْئَلُكُمْ أَجْراً وَ هُمْ مُهْتَدُونَ وَ حِزْقِيلُ مُؤْمِنُ آلِ فِرْعَوْنَ وَ عَلِيُّ بْنُ أَبِي طَالِبٍ ع وَ هُوَ أَفْضَلُهُمْ؛ صدیقان سه نفر هستند؛ حبیب نجار (یعنی همان) مؤمن آل یاسین که می گفت: (ای مردم) از پیامبران پیروی کنید؛ از کسانی که هیچ مزدی از شما نمی خواهند و خودشان هدایت یافته اند. و حزقیل (یعنی) مؤمن آل فرعون و علی بن ابی طالب(ع) و او برترین ایشان است».[5] همچنین در «خصال» شیخ صدوق، امام صادق (ع) روایتی را از امیرالمؤمنین (ع) نقل می فرماید که: «بهشت هشت درب دارد که یکی از آنها مخصوص پیامبران و صدیقان و یکی دیگر مختص شهدا و صالحان و پنج درب دیگر برای ورود شیعیان و محبان است...».[6]

منابع:

امالی صدوق، ص476

الخصال، ج2، ص408

فرهنگ قرآن، ج18، ص393؛ با اندکی تصرف

[1]. مفردات، ص 478،« صدق»

[2]. لسان العرب، ج 7، ص 307،« صدق»

[3] . مجمع البيان، ج 3-/ 4، ص 110-/ 111

[4]. الميزان، ج 4، ص 408

[5] . الامالی صدوق، ص476.

[6] . الخصال، ج2، ص408.