پيشانى

جَبین، به معنای پیشانی است. پيشانى جزو فوقانى چهره، بعد از رستنگاه موهاى سر تا سطح افقى مماس به دو كمانه ابروست كه آن را سطح افرياك نامند.[1] این واژه در قرآن کریم تنها یکبار ذکر شده است(صافات/103).

منبع: فرهنگ قرآن، ج 7، ص: 279

[1] ر. ك: فرهنگ فارسى، ج 1، ص 909،« پيشانى».