کر

اصل صَمّ به معنى سدّ و بستن است(صَمَّ القارورة: سدّها)، صَمَم (بر وزن فَرَس) فقدان حسّ شنوائى است(بسته شدن شنوائى). «أصَمّ» به قول طبرسى كر مادرزاد است. از قول ديگران بر مي آيد كه به معناى مطلق كر می باشد؛ خواه مادرزاد، خواه نه. جمع أصَمّ، صُمّ است. واژه اَصَمّ در قرآن کریم تنها یک مرتبه (هود/24) و واژه صُمّ یازده مرتبه (بقره/18 و171؛ انعام/39؛ انفال/22؛ یونس/42؛ روم/52؛ اسراء/97؛ انبیاء/45؛ فرقان/73؛ نمل/80؛ زخرف/40) و سه مورد دیگر هم از همین ریشه به صورت فعلی(صمّوا: مائده/71 دو مورد و أصمّهم: محمد/23 یک مورد) آمده است.

منبع: قاموس قرآن، ج 4، ص153 ؛ با تصرف