روز سایبان

ظُلَّة، به معنای سايبان است. مفردات ابري كه سايه مي اندازد گفته و گويد: اغلب در شى ء مكروه بكار رود. جمع آن ظُلَل (بضم ظاء و فتح لام) است. یوم الظلّه به معنای روز سایبان است در تفسیر نمونه آمده: ظُلّه در اصل به معنى قطعه ابرى است كه سايه مى افكند، بسيارى از مفسرين در ذيل آيه «فَكَذَّبُوهُ فَأَخَذَهُمْ عَذابُ يَوْمِ الظُّلَّةِ إِنَّهُ كانَ عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ»[1] چنين نقل كرده اند كه هفت روز، گرماى سوزانى سرزمين آنها (قوم شعیب) را فرا گرفت، و مطلقا نسيمى نمى وزيد، ناگاه قطعه ابرى در آسمان ظاهر شد و نسيمى وزيدن گرفت، آنها از خانه هاى خود بيرون ريختند و از شدت ناراحتى به سايه ابر پناه بردند. در اين هنگام صاعقه اى مرگبار از ابر برخاست، صاعقه اى با صداى گوش خراش، و به دنبال آن آتش بر سر آنها فرو ريخت، و لرزه اى بر زمين افتاد، و همگى هلاك و نابود شدند.

منابع:

تفسير نمونه، ج 15، ص340 ؛ با تصرف

قاموس قرآن، ج 4، ص268 ؛ با تصرف

[1]شعراء: آیه189