متّكا

متّکا، به معنای متكا، تكيه گاه، پشتى و آنچه بر آن تكيه كنند است. این کلمه در قرآن کریم فقط یکبار ذکر شده است، که در قضیه زلیخا و زنان مصر می باشد؛ «فَلَمَّا سَمِعَتْ بِمَكْرِهِنَّ أَرْسَلَتْ إِلَيْهِنَّ وَ أَعْتَدَتْ لَهُنَّ مُتَّكَأً وَ آتَتْ كُلَّ واحِدَةٍ مِنْهُنَّ سِكِّيناً».[1]

[1]یوسف: آیه31