ذیحجه

ماه دوازدهم از سال هجرى قمرى است، دلیل نامگذارى اين ماه به «ذُو الحجة» آن است كه در اين ماه اعمال مخصوص حج انجام می شود.

ذیحجه یکی از ماههای حرام نیز هست؛ در اسلام چهار ماه در سال به عنوان ماه صلح و ماه محترم(حرام) معرّفى شده است كه جنگ و خونريزى در آنها حرام مى باشد؛ سه تا از آنها پشت سر هم هستند ذو القعدة الحرام، ذو الحجة الحرام و محرم الحرام. چهارمى ماه رجب است كه ميان جمادى الثانى و شعبان واقع شده. اگر كمى دقت كنيم به اهميت اين حكم پى خواهيم برد؛ اگر دو گروه از مسلمانان با هم پيكار كنند چون ماههاى حرام رسيد بايد دست از جنگ بردارند و چون دو متخاصم چهار ماه دست از جنگ كشيدند حتما در عرض آن مدت درباره صلح و سازش مى انديشند در نتيجه، جنگ براى هميشه قطع مى شود.

و اگر مسلمانان با كفار پيكار كنند مجبورند در ماه حرام دست از جنگ بردارند مگر آنكه دشمن به جنگ ادامه دهد و در صورت متاركه موقت باز كار به صلح خواهد انجاميد.

منبع: تفسير أحسن الحديث، ج 1، ص398