عَصر

واژه عصر در اصل به معنى فشردن است و سپس به وقت عصر اطلاق شده؛ به خاطر اينكه برنامه ها و كارهاى روزانه در آن پيچيده و فشرده مى شود. سپس اين واژه به معنى مطلق زمان و دوران تاريخ بشر و يا بخشى از زمان، مانند عصر ظهور اسلام و قيام پيغمبر اكرم(ص) و امثال آن استعمال شده است. جمع آن «أَعْصُر» و «عُصُور» است. یکصد و سومین سوره قرآن نیز «العصر» نام دارد.

منابع:

مصباح المنير، ج 2، ص414

تفسير نمونه، ج 27، ص293