سُواع

سُواع، نام يكى از بتهاى بسيار قديمى است كه قوم نوح، آن را مى پرستيدند. اين بت در جاهليّت، معبود عرب بود و با آمدن اسلام به مزبله تاريخ سپرده شد.[1] «وَ قالُوا لا تَذَرُنَّ آلِهَتَكُمْ وَ لا تَذَرُنَّ وَدًّا وَ لا سُواعاً وَ لا يَغُوثَ وَ يَعُوقَ وَ نَسْراً».[2]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 16، ص347

[1]. اعلام القرآن، شبسترى، ص 476-/ 477

[2]نوح: آیه23