صفا

صفا در اصل به سنگ صاف گفته مى شود. اين واژه برگرفته از «صفو» (خالص بودن) و مفرد آن «صَفاة» است- مانند نوى و نواة- البته برخى صفا را مفرد دانسته اند.[1] صفا و مروه دو كوه در مكّه اند كه مسافت بين آنها 760 ذراع و نيم است و حاجيان، عمل سعى را بين آن دو به جا مى آورند.[2] از امام صادق عليه السلام روايت شده: آدم عليه السلام بر كوه صفا و حوا بر كوه مروه نازل شد؛ براى همين كوه صفا به نام آدم كه برگزيده (مصطفى) خداست ناميده شد و كوه مروه به نام مرأه (حوا) ناميده شد.[3]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 18، ص419

[1] . التّبيان، ج 2، ص 42؛ مجمع البيان، ج 1-/ 2، ص 438

[2] . الميزان، ج 1، ص 390

[3] . مجمع البيان، ج 1-/ 2، ص 440