غلامان بهشتی

غلمان، جمع غُلام است به معنای جوانيكه تازه سبيلش روئيده. در مفردات و قاموس و اقرب گفته: «الغلام: الطّار الشارب» يعنى موى پشت لب بالايش روئيده در مجمع آنرا جوان فرموده است. جمع قلّه غلام، غِلْمَة و جمع کثره آن غِلْمَان است. واژه غِلمان در قرآن کریم تنها یکبار ذکر شده و مراد جوانان خدمتکار در بهشت می باشد«وَ يَطُوفُ عَلَيْهِمْ غِلْمانٌ لَهُمْ كَأَنَّهُمْ لُؤْلُؤٌ مَكْنُونٌ»[1] (در قرآن کریم، واژه غلام یازده بار و واژه غُلامان یکبار آمده است)

منابع:

مصباح المنير، ج 2، ص452

قاموس قرآن، ج 5، ص119

[1]طور: آیه24