عثمان بن عفّان

عثمان بن عفّان بن ابى العاص از قريش، تيره بنى اميّه و خليفه سوم و از سابقان در اسلام و داماد پيامبر بود.[1] برخى مفسّران، آيه 155 سوره آل عمران را درباره وى و شمار ديگرى از مسلمانان دانسته اند كه در غزوه احُد، ميدان رزم را خالى نموده، فرار كردند.[2] نيز آيه 76 سوره نحل درباره وى و برده اش دانسته اند كه خداوند ضمن بيان ضرب المثلى، عثمان را كه مسلمان گشته بود با بنده خود كه بر وى انفاق مى نمود و او را سرپرستى مى كرد و آن بنده به رغم اين احسانها از قبول اسلام امتناع مى كرد يكسان قرار نداده است.[3] برخى از مفسّران آن را از موارد جرى و تطبيق دانسته اند.[4]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 20، ص104

[1]. الاصابه، ج 4، ص 377

[2]. جامع البيان، ج 3، جزء 4، ص 195؛ روح المعانى، ج 3، جزء 4، ص 155

[3]. جامع البيان، ج 8، جزء 14، ص 198؛ روح المعانى، ج 8، جزء 14، ص 292

[4]. الميزان، ج 12، ص 309