عطارد بن حاجب بن زراره تمیمی

عطارد بن حاجب فردی از قبیله بنو تمیم بود. از ابن اسحاق نقل شده است كه قول خداوند متعال «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا لا تَرْفَعُوا أَصْواتَكُمْ»[1] تا «غَفُورٌ رَحِيمٌ»[2] [ آیات 2 تا 5 سوره حجرات]در باره گروهى از تميم نازل شده است كه عبارت بودند از عطارد بن حاجب بن زراره در ميان افرادى از اشراف بنى تميم از آن جمله اقرع بن حابس، زبرقان بن بدر، عمرو بن اهتم و قيس بن عاصم، و اينان همراه جمعيتى فراوان وارد مسجد شدند و از پشت در حجره ها فرياد زدند كه اى محمد بيا بيرون نزد ما، اين حركت پيامبر را ناراحت كرد، پيامبر بسوى آنان رفت، آنان گفتند: ما آمده ايم تا با تو بمفاخره بپردازيم، اجازه بده تا شاعر و گوينده ما شروع كند، حضرت فرمود: اجازه دادم، عطارد بن حاجب بپاخواست و گفت: سپاس خداى را كه ما را پادشاهانى قرار داد ....

منبع: ترجمه مجمع البيان في تفسير القرآن، ج 23، ص186

[1]حجرات: آیه2

[2]حجرزات: آیه5