کاسه

راغب مي گويد: كأس ظرف است توأم با نوشیدنی داخل آن؛ «الاناء بما فيه من الشّراب» و در ظرف تنها و شراب تنها نيز بكار رود، طبرسى نيز ذيل آيه «يُطافُ عَلَيْهِمْ بِكَأْسٍ مِنْ مَعِينٍ»[1] ظرف توأم با شراب(نوشیدنی) گفته و از اخفش نقل كرده: مراد از هر كأس در قرآن خمر[2] است(خمر بهشتى).

در صحاح از ابن اعرابى نقل شده:ظرف را كأس نگويند مگر اينكه در آن شراب باشد. اين لفظ شش بار در قرآن مجيد آمده است و مراد از آن كاسه هاى پر از شراب بهشتى است «إِنَّ الْأَبْرارَ يَشْرَبُونَ مِنْ كَأْسٍ كانَ مِزاجُها كافُوراً»[3] نيكوكاران از كاسه اى يا از شرابى مي خورند كه آميخته آن كافور به خصوصى است.

منبع: قاموس قرآن، ج 6، ص71

[1]صافات: آیه45

[2] . شراب

[3]انسان: آیه5