مغرب

مغرب در اصل به معناى محلّ غروب است، سپس به معناى مصدر [غروب كردن ] و زمان [غروب ] به كار رفته است [1] و يكى از چهار جهت، آنجا كه خورشيد فرو رود مى باشد.[2] و در اصطلاح فقهى، به اعتقاد بيشتر فقها مغرب زمانى است كه سرخى پيدا شده از ناحيه شرق از روى سر بگذرد.[3]

منبع: فرهنگ قرآن، ج 29، ص46

[1]( 2). لسان العرب، ج 10، ص 32،« غرب».

[2]( 3). لغت نامه، ج 13، ص 18735،« مغرب».

[3]( 4). جواهرالكلام، ج 7، ص 109؛ مستمسك العروة الوثقى ، ج 5، ص 71.