ابریشم

حریر: پرنیان، لباس نازک،[1] لباس ابریشمی خالص.[2]

قرآن كريم جنس لباس بهشتيان را حرير؛ «و لِباسُهُم فيها حَرير» (حجّ/ 22، 23) و به دو صورت نازك و ستبر معرفى كرده است:[3] «و يَلبَسونَ ثيابًا خُضرًا مِن سُندُسٍ و إستَبرَقٍ» (كهف/ 18، 31)؛ «عالِيَهُم ثِيابُ سُندُسٍ خُضرٌ و إستَبرَقٌ». (انسان/ 76، 21 و نيز دخان/ 44، 53)

پارچه هاى ابريشمين بر اثر نرمى و لطافت و جذّابيت و حركات زيباى آن و پذيرش رنگ هاى جالب، بهترين پارچه ها است و چون در فرهنگ مردم دنيا پارچه اى گران بهاتر از آن نيست، اين واژه در وصف پوشاك ابرار بهشتى به كار رفته است.

بى ترديد لباسهاى بهشتى براى دفع سرما و گرما يا حفظ از انواع آفات و آسيب ها نيست؛ زيرا در بهشت همه چيز در حد اعتدال است و آفتى وجود ندارد، بلكه در بهشت خورشيدى نيست كه گرماى آن براى مؤمنان رنج آور باشد و نيز سرماى طاقت فرسايى وجود ندارد؛ «لا يَرَونَ فيها شَمسًا و لا زَمهَريرا».[4] سرچشمه نور بهشت، همان جان پاك و نورانى مؤمنانِ آرميده در آغوش نعمت هاى بهشتى است[5] ؛ «نورُهُم يَسعى بَينَ ايديهِم و بِايمانِهِم»[6] ، بنابراين پوشش لباس تنها جنبه تزيين دارد.[7]

منبع: دائرة المعارف قرآن كريم، ج 1، ص478 و ج6، صص385-386

[1] . مفردات الفاظ القرآن، ص224.

[2] . مجمع البیان، ج8، ص639.

[3] . الميزان، ج13، ص305 و ج20، ص130؛ الجنة فى القرآن، ص154.

[4] . انسان/13.

[5] . تسنيم، ج 2، ص468.

[6] . تحریم/8.

[7] . پيام قرآن، ج 6، ص255.