ماهی

حوت : ماهى. فَالْتَقَمَهُ الْحُوتُ وَ هُوَ مُلِيمٌ صافات: 142 جمع آن حيتان است إِذْ تَأْتِيهِمْ حِيتانُهُمْ يَوْمَ سَبْتِهِمْ شُرَّعاً اعراف: 163 آنگاه كه ماهى هايشان روز استراحت آشكارا ميامدند. در قصّه حضرت موسى و عالم هست: فَإِنِّي نَسِيتُ الْحُوتَ وَ ما أَنْسانِيهُ إِلَّا الشَّيْطانُ كهف: 63.

نا گفته نماند از موارد استعمال آن در قرآن به دست مي آيد كه حوت بر ماهى بزرگ و كوچك هر دو گفته مي شود مثل ماهى يونس و ماهى موسى و جوانش. در اقرب الموارد مي گويد: اغلب استعمال حوت در ماهى بزرگ است.

منبع: قاموس قرآن، ج 2، ص: 191