عائذ بن عمرو

أبو هبيره عائذ بن عمرو بن هلال بن عبيد بن يزيد بن رواحه بن زنيبه بن عدي بن عامر مزني. از صحابه پیامبر صلی الله علیه و آله بود که در بیعت رضوان با پیامبر بیعت کرد و در صلح حدیبه حاضر بود.

او در بصره ساکن شد و در ایام حکومت یزید بن معاویه در حدود سال 64 هجری، و بنا بر قولی در سال 61، و بنا بر قولی دیگر حوالی سال 70 از دنیا رفت.. او به سبب محبت اش به اهل بیت نبوت علیهم السلام از جانب عبید الله بن زیاد آزار و اذیتهای فراونی را متحمل شد.. او از پیامبر اکرم احادیثی را روایت کرده است و جماعتی نیز از او روایت کرده اند

آیه91 از سوره توبه درباره او و برخی از یارانش نازل شده است «لَيْسَ عَلَى الضُّعَفاءِ وَ لا عَلَى الْمَرْضى وَ لا عَلَى الَّذِينَ لا يَجِدُونَ ما يُنْفِقُونَ حَرَجٌ ».[1]

منبع:

أعلام القرآن، ص 543

[1]أعلام القرآن، ص 543