نقره

فِضَّة: نقره. «وَ حُلُّوا أَساوِرَ مِنْ فِضَّةٍ» (انسان: 21) زينت شده اند با دستبندهائى از نقره بخصوصى. در مجمع ذيل آيه 34 توبه فرموده علّت تسميه زر به ذهب آنست كه مي رود و فانى مي شود و باقى نمي ماند و علت تسميه نقره به فضّه آن ست كه متفرّق ميشود و نمي ماند.

منبع: قاموس قرآن، ج 5، ص: 182