نضر بن حارث

نضر بن حارث بن علقمه از قريش، تيره بنى عبدالدار، از سردمداران اصلى شرك و از دشمنان خدا و پيامبر بود. وى سرانجام در غزوه بدر به هلاكت رسيد.[1] بنا بر نقلى انسان مجادله گر در آيه «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يُجادِلُ فِي اللَّهِ بِغَيْرِ عِلْمٍ وَ يَتَّبِعُ كُلَّ شَيْطانٍ مَرِيدٍ»[2] وى دانسته شده كه در مورد خداوند بدون هيچ دليلى مغالطه مى نمود و تعاليم پيامبر صلى الله عليه و آله را افسانه اى بيش نمى پنداشت.[3] نيز مقصود از آيه «وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ يَشْتَرِي لَهْوَ الْحَدِيثِ ...»[4] وى دانسته شده كه با نقل افسانه هاى رستم و اسفنديار سعى مى كرد در برابر قرآن و قصّه هاى تاريخى آن جبهه گيرى نمايد.[5]

همچنين آيه 16 سوره ص درباره وى دانسته شده كه از روى استهزا درخواست عذاب قبل از روز حساب را مى كرد.[6] نيز بنا بر برخى اقوال، مقصود از آيه اول سوره معارج «سَأَلَ سائِلٌ بِعَذابٍ واقِعٍ»[7] وى دانسته شده كه ضمن ستيز با پيامبر صلى الله عليه و آله گفت:اگر اين مطلب حق است خدايا بارانى از سنگ بر من ببار. او در جنگ بدر به شديدترين وجهى به هلاكت رسيد.[8]

منبع: فرهنگ قرآن ج30، ص535

[1] . جمهرة انساب العرب، ص 126؛ كتاب النسب، لابن سلام، ص 205

[2] . حج: آیه3

[3] . مجمع البيان، ج 7-/ 8، ص 113؛ الكشاف، ج 3، ص 143

[4] . لقمان: آیه6

[5] . التبيان، ج 8، ص 271؛ الكشاف، ج 3، ص 490؛ مجمع البيان، ج 7-/ 8، ص 490

[6] . روح المعانى، ج 13، جزء 23، ص 254

[7] . معارج: آیه1

[8] . روض الجنان، ج 19، ص 401؛ الكشف و البيان، ثعلبى، ج 10، ص 35