چراغ

سراج: چراغ. آنچه با فتيله و روغن روشن ميشود و از هر چيز نورانى سراج تعبير ميشود.

سراج چهار بار در قرآن آمده است سه مورد آن درباره خورشيد است مانند: «و جعلنا سراجا وهاجا» نباء: 13. و چهارمى درباره حضرت رسول خدا صلى الله عليه و آله است كه فرموده: «يا أيها النبي إنا أرسلناك شاهدا و مبشرا و نذيرا. و داعيا إلى الله بإذنه و سراجا منيرا» احزاب: 45، 46، اوصافيكه در اين دو آيه براى آنحضرت نقل شده عبارت اند از: شاهد، مژده رسان، انذار كننده، داعى بسوى خدا و چراغ نور دهنده. قرآن و شريعت كه نور بخصوص اند از وجود حضرت رسول صلى الله عليه و آله ظاهر ميشود پس در اينصورت آنحضرت چراغ نور دهنده است و قرآن و شريعت نور و روشنائى او ميباشد.

امير المؤمنين عليه السلام در خطبه 92 نهج- البلاغه درباره آنحضرت فرموده : «فهو إمام من اتقى ... سراج لمع ضوءه و شهاب سطع نوره، و زند برق لمعه».[1]

منبع:

قاموس قرآن، ج 3، ص 251

[1]قاموس قرآن، ج 3، ص 251