صبح، بامداد

صبح: بعقيده راغب صبح و صباح هر دو اول روز و وقت پيدا شدن سرخى آفتاب در افق است. اصباح: بكسر اول مصدر است و بمعنى صبح نيز آمده (اقرب- مجمع) «فالق الإصباح و جعل الليل سكنا» انعام: 96. و آن در آيه بمعنى صبح است. اين نيز در قرآن يكبار آمده است.[1]

منبع:

قاموس قرآن، ج 4، ص 105

[1]قاموس قرآن، ج 4، ص 105