روز

نهار: روز. آن در شرع از طلوع فجر تا غروب آفتاب است. مانند: «و له ما سكن في الليل و النهار و هو السميع العليم» انعام: 13. «و أقم الصلاة طرفي النهار و زلفا من الليل» هود: 114. اين لفظ پنجاه و هفت بار در قرآن مجيد آمده است. نهار و نهر (بر وزن فرس) در اصل بمعنى اتساع است روز را از آن نهار گفته اند كه نور در آن انبساط و وسعت مييابد.[1]

منبع:

قاموس قرآن، ج 7، ص 116

[1]قاموس قرآن، ج 7، ص 116