اسلع بن شريك

اسلع بن شريك بن عوف تميمى از تيره بنى الاعرج ، ساربان پيامبر.

ابن سعد، نامش را ميمون بن سنباذ، و اسلع را لقب او مى داند.[1] وى ساربان پيامبر صلى الله عليه و آله و از خادمان او بود.[2] آيه تيمم درباره او نازل شده [3] و تنها روايت منقول از او، درباره چگونگى تيمم است. ابن حبان نيز در كتاب الثقات از او نام برده است.[4]

بنا به روايتى از خود وى، در يكى از سفرها كه ساربان پيامبر صلى الله عليه و آله بود، شب هنگام محتلم شد و به سبب سرما از بيم بيمارى و مرگ، غسل نكرد و چون نمى خواست در آن حال شتر پيامبر را هدايت كند، اين امر را به مردى از انصار واگذاشت و خود پس از گرم كردن آب و غسل كردن به پيامبر و يارانش پيوست. وقتى رسول خدا، علت تأخيرش را جويا شد، ماجرا را شرح داد، آنگاه آيه 43 نساء نازل شد[5] : «... و إن كنتم مرضى أو على سفر أو جاء أحد منكم من الغائط أو لامستم النساء فلم تجدوا ماء فتيمموا صعيدا طيبا فامسحوا بوجوهكم و أيديكم إن الله كان عفوا غفورا». براساس اين آيه، از مؤمنان خواسته شد در صورت نياز به غسل چنانچه بيمار يا مسافر بودند يا آب كافى نداشتند تيمم كنند.

بنابر روايت ديگرى از خود او، پيامبر فرمان حركت داد و او مشكل خود را مطرح كرد، آنگاه آيه پيشين نازل شد و پيامبر، روش تيمم را به او آموخت [6] و پس از آنكه به آب دست يافتند، از او خواست غسل كند.[7]

منبع :

اعلام قرآن از دايره المعارف قرآن كريم، ج 2، ص 120

[1]. الطبقات، ج 7، ص 46

[2]. البداية و النهايه، ج 5، ص 251؛ الاصابه، ج 1، ص 212

[3]. الدرالمنثور، ج 2، ص 547؛ المعجم الكبير، ج 1، ص 299

[4]. الثقات، ج 3، ص 20

[5]. الدرالمنثور، ج 2، ص 547؛ المعجم الكبير، ج 1، ص 298- 299

[6]. الدرالمنثور، ج 2، ص 547؛ المعجم الكبير، ج 1، ص 298- 299

[7]. الطبقات، ج 7، ص 46