اصحمه نجاشى

نجاشى، لقب عمومى پادشاهان حبشه است.[1] مورّخان، نام پادشاه حبشه در عصر پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله را «اصحمه» دانسته اند[2] و وى را حامى مهاجران اوّليّه اسلام به اين ديار ذكر كرده اند[3] و گفته اند: وى در پى نامه پيامبر صلى الله عليه و آله به پادشاهان و اميران، اسلام را پذيرفت.[4] برخى مفسّران، شأن نزول آيه 199 آل عمران (3) را درباره وى دانسته اند كه علاوه بر ايمان به پيامبران گذشته به پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله نيز ايمان آورد.[5] همچنين آيه 43 رعد (13) را درباره وى و يارانش دانسته اند كه آنان با اينكه اهل كتاب بودند، بر رسالت پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله گواهى دادند.[6] نيز شأن نزول آيات 82 و 83 مائده (5) را درباره وى و اصحابش دانسته اند كه پس از شنيدن آيات قرآن و شناخت حق، اشك شوق از ديدگانشان جارى شد و به آن ايمان آوردند.[7]

منبع: فرهنگ قرآن[8] ، ج 30، ص382

[1] . لغت نامه، دهخدا، ج 14، ص 22344،« نجاشى».

[2] . سير أعلام النبلاء، ج 1، ص 428.

[3] . تاريخ طبرى، ج 1، ص 549؛ السيرة النبويّه، ابن هشام، ج 1، ص 33.

[4] . طبقات، ابن سعد، ج 1، ص 198.

[5] . جامع البيان، ج 3، جزء 4، ص 289؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 4، ص 205.

[6] . الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 9، ص 220.

[7] . اسباب النزول، واحدى، ص 116؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 6، ص 165.

[8] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.