منبه بن حجاج سهمى

از اشراف قريش و از جمله افرادى بود كه در دارالندوه حضور داشت و در غزوه بدر از مطعمين قريش بود و در همين جنگ همراه برادرش «نُبَيْه» به هلاكت رسيد. مفسّران آيه 36 انفال را درباره شمارى از سران شرك و كفر، از جمله منبة بن حجّاج دانسته اند كه براى شعله ور ساختن آتش جنگ، همراه ديگر سران قريش متعهد شدند كه هر روز تعدادى از شتران خود را براى غذاى سپاه نحر نمايند، نيز آيه 30 همين سوره درباره توطئه سردمداران شرك از جمله منبة بن حجّاج دانسته شده كه در دارالندوه عليه آن حضرت به مكر نشسته بودند. همچنين از وى ذيل آيه 90 تا 93 اسراء كه درباره بهانه جويى سردمداران مكّه از رسول خدا صلى الله عليه و آله از وى ياد شده است.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 29، ص: 271