رفاعة بن وهب

رفاعة القَرَضى از يهود بنى قريظه مى باشد. بر اساس نقل رفاعه آيات 52 تا 55 قصص درباره خود و آن دسته از كسانى نازل شد كه قبل از اسلام بر شريعت حق بودند و با بعثت پيامبراكرم صلى الله عليه و آله به وى ايمان آوردند و براى پايدارى بر ايمان گذشته و تسليم در برابر دين جديد از پاداش الهى دو چندان نصيب مى بردند. نيز مفسّران مقصود از فرد طلاق دهنده در آيه 230 بقره (فإن طلّقها فلاتحلّ له) را رفاعه دانسته كه زن خود را سه بار طلاق داده بود. با پرسش زن وى از پيامبر صلى الله عليه و آله در خصوص رجوع به رفاعه آيه ياد شده نازل شد و جواز ازدواج چنين زنانى را مشروط به نكاح دايمى با مرد ديگر و پيش آمدن طلاق از سوى آن مرد نمود.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 15، ص: 65