خديجه بنت خويلد

خديجه بنت خويلد بن اسد بن عبدالعزى بن قصىّ، اوّلين همسر پيامبر صلى الله عليه و آله و اوّلين تصديق كننده رسالت وى بود. در ثناى او همين بس كه رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: سوگند به خدا، خداوند بهتر از او به من نداد! وى ايمان آورد، زمانى كه مردم كافر بودند. مرا تصديق كرد، زمانى كه مردم مرا تكذيب كردند. مرا با اموالش همراهى كرد، زمانى كه مردم مرا محروم ساختند. همچنين رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود: بهترين زنان دنيا چهار نفرند: مريم، آسيه، خديجه و فاطمه عليها السلام. برخى مفسّران، نزول آيه 3 ضحى را در پى آن دانسته اند كه خديجه در پى تأخير نزول وحى بر پيامبر صلى الله عليه و آله به آن حضرت گفت: نكند خدا با تو وداع كرده باشد؟! همچنين مفسّران از خديجه در آغاز نزول وحى ياد كرده اند و گفته اند: در حالى كه پيامبر صلى الله عليه و آله لرزش شديدى احساس مى كرد به خديجه فرمود: مرا بپوشانيد! بر من آب بريزيد! و خديجه وى را پوشانيد. در اين هنگام بود كه آيات اوايل سوره مدثر نازل شد. نيز برخى مفسّران مقصود از «من ازواجنا» در آيه 74 فرقان را خديجه دانسته اند كه پيامبر صلى الله عليه و آله در دعاى خود از خدا خواست: همسران ما را مايه چشم روشنى ما قرار بده.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 12، ص: 506