سَوْدَه بنت زمعه

«سَوْدَه بنت زمعه» از قريش، تيره «بنى عامر بن لوئى» از مهاجران حبشه بود كه پيامبراكرم صلى الله عليه و آله پس از وفات خديجه با وى ازدواج نمود.[1] مفسّران ذيل آيه 28 احزاب (33) از وى ياد نموده اند كه در پى تقاضاهاى همسران پيامبر صلى الله عليه و آله از جمله سوده در مورد افزايش نفقه و خوددارى رسول خدا صلى الله عليه و آله از زياده طلبى آنان، آيه ياد شده نازل شد و آن حضرت را در نگهدارى و يا طلاق ايشان مخيّر كرد.[2] بنا به نقلى ذيل آيه 128 نساء (4) از وى ياد شده كه به سبب كهولت سنّ، حق همخوابگى خود با پيامبر(صلى الله عليه و آله) را به ديگر همسران آن حضرت بخشيد.[3]

منبع: فرهنگ قرآن[4] ، ج 16، ص563

[1] . الطبقات، ج 4، ص 154 و ج 8، ص 42؛ تاريخ يعقوبى، ج 2، ص 84؛ الاستيعاب، ج 4، ص 422؛ اسدالغابه، ج 7، ص 157

[2] . جامع البيان، ج 11، جزء 21، ص 189؛ التبيان، ج 8، ص 334؛ مجمع البيان، ج 7-/ 8، ص 554؛ تفسير ابن كثير، ج 3، ص 490-/ 500

[3] . جامع البيان، ج 4، جزء 5، ص 419؛ التّبيان، ج 3، ص 346-/ 347؛ الدرالمنثور، ج 2، ص 710

[4] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.