بنی ثقيف

ثقيف از قبايل بزرگ عدنانى ساكن در شهر طائف بود.[1] برخى مفسّران، نزول آيه 168 بقره (2) را درباره ثقيف و ديگر قبايلى دانسته اند كه بعضى خوردنيهاى حلال را بدون دليل بر خود حرام كرده بودند.[2] بنا بر نقلى، مقصود از قوم جنگجو و پرقدرت در آيه 16 فتح (48) ثقيف است.[3] مفسّران بسيارى نزول آيه 48 مرسلات (77) را درباره ثقيف دانسته اند كه برخلاف دستور پيامبر (ص)، از خواندن نماز خوددارى كرده، آن را بر خود عيب دانست.[4]

منبع: فرهنگ قرآن[5] ، ج 9، ص384

[1] . ر. ك: الاشتقاق، ص 303- 305.

[2] . مجمع البيان، ج 1- 2، ص 459؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 2، ص 139- 140.

[3] . جامع البيان، ج 13، جزء 26، ص 108؛ مجمع البيان، ج 9- 10، ص 176.

[4] . مجمع البيان، ج 9- 10، ص 636؛ الجامع لاحكام القرآن، قرطبى، ج 19، ص 109؛ الدرّالمنثور، ج 8، ص 338.

[5] . آيت الله هاشمى رفسنجانى و برخى از محققان مركز فرهنگ ومعارف قرآن، فرهنگ قرآن، 33جلد، موسسه بوستان كتاب - قم، چاپ: اول، 1384.