طاغوت

طاغوت، بر وزن فعلوت (همانند ملكوت و جبروت) است ولى در آن [طاغوت ] لام الفعل بر عين الفعل مقدّم شده است و چون مصدر است بر مبالغه بسيار دلالت دارد[1] و به معناى هر متجاوز و معبود غير خداوند است.

به جادوگر، كافر، كاهن، جنيّان سركش و بازدارنده از حق[2] (مانند ابلیس)، وثن و صنم، طاغوت اطلاق شده و در اینجا دو نوع خاص اخیر یعنی صنم و وثن مراد است.

منبع: فرهنگ قرآن، ج 19، صص145-146؛ با تصرف

[1] . الكشاف، ج 4، ص 120

[2] . مفردات، ص 520-/ 521،« طغى»