دوگانه پرستان

مشركانى هستند كه براى آفرينش و جهان هستى به دو آفريدگار و مبدأ عقيده داشته اند. آنها خلق خيرات را به «يزدان» و ايجاد شرور را به «أهرمن» نسبت مى دادند.

ثنويه براى خدا شريكى مساوى و همطراز او در وجوب، علم، قدرت و حكمت قائل بودند كه بديها از او نشئت مى گيرد.

منبع: دائرة المعارف قرآن كريم، ج 5، ص: 323 و ج 9، ص: 90