معاوية بن أبى سفيان

معاوية بن ابى سفيان بن حرب بن امية بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصى، مادرش هند دختر عتبة بن ربيعة بن عبد شمس بن عبد مناف بن قصى و كنيه اش ابو عبد الرحمان بوده است، نسل او باقى اند، گفته مى شده است كه او به سال صلح حديبيه مسلمان شده و اسلام خود را از پدرش پوشيده مى داشته است.

معاويه مى گويد، و چون به هنگام فتح مكه رسول خدا وارد مكه شد اسلام خود را آشكار ساختم و آن حضرت را ديدار كردم به من خوشامد گفت.

معاويه برخى از نامه هاى آن حضرت را مى نوشته و در جنگهاى حنين و طائف همراه ايشان بوده است، پيامبر صلی الله علیه و آله از غنايم حنين صد شتر و چهل وقيه- سيم يا زر- عطا فرمود و بلال براى او وزن كرد، معاويه حديثهايى از پيامبر روايت كرده است، عمر بن خطاب پس از مرگ يزيد بن ابى سفيان معاويه را به ولايت دمشق گماشت كه در اختيار برادرش يزيد بود و او تا هنگام كشته شدن عمر همچنان والى دمشق بود، سپس عثمان بن عفان نخست او را بر همان ولايت دمشق گماشت و سپس حكومت بر همه شام را در اختيار او گذاشت و تا هنگام كشته شدن عثمان همانگونه بود. حكمرانى معاويه به عنوان امير شام بيست سال طول كشيد و سپس به عنوان خلافت با او بيعت شد و پس از على بن ابى طالب عليه السلام بيست سال هم خليفه بود تا آنكه در شب پنجشنبه نيمه ماه رجب سال شصتم هجرى در هفتاد و هشت سالگى درگذشت .

منبع: ترجمه الطبقات الكبری،ج 7،ص:414