نطیحه(حیوان شاخ زده شده)

«نطح » یعنی شاخ زدن. در قاموس گويد: «نَطَحَهُ : اصابه بقرنه». «تَنَاطَحَ الكبشان» دو قوچ همديگر را با شاخ زدند. «حُرِّمَتْ عَلَيْكُمُ الْمَيْتَةُ وَ الدَّمُ وَ لَحْمُ الْخِنْزِيرِ ... وَ الْمُتَرَدِّيَةُ وَ النَّطِيحَةُ.»[1] «نطيح» و «نطيحه» حيوانى است كه با شاخ زدن مرده باشد يعنى بر شما حرام شده ميته، خون، گوشت خوك، حيواني كه از بلندى افتاده و مرده و حيواني كه با شاخ زدن مرده است. (مردم جاهليّت آنها را حلال دانسته و مي خوردند.) اين لفظ فقط يك بار در قرآن مجيد آمده است.[2]

منبع: قاموس قرآن، ج 7، صص77-78

[1] . مائده/3

[2] . قرشى، على اكبر، قاموس قرآن - تهران، چاپ: ششم، 1371 ه.ش.